Onze vaste columnist Carin van Essen vertelt hoe zij aankijkt tegen de huidige vaccinaties en ontwikkelingen in kerk en maatschappij. Haar antwoorden zijn – zoals altijd – verrassend en confronterend.
“Op zich niet een vraag die ik graag publiekelijk beantwoord, maar ik zou er toch wel graag wat over zeggen. Of iemand een vaccinatie neemt, is niet een algemeen christelijk beleid of een beleid van een kerk of een stroming. Het is een individuele keuze die gemaakt wordt samen met de Here God. Paulus zegt het prachtig in Romeinen 14. Wie alles eet mag niet neerzien op iemand die dat niet doet en wie niet alles eet mag geen oordeel vellen over iemand die dat wel doet. Dus wie wel een vaccinatie neemt mag niet neerzien op iemand die dat niet doet en vice versa.
Even verderop zegt Paulus dat onze overtuiging een aangelegenheid is tussen ons en God. Dus wat iemand ook doet, hij doet dat samen met God en in de overtuiging dat hij God daarmee eert. En in dat kader zie ik de vaccinaties, maar ook het wel of niet samenkomen als kerk. Ik ken groepen die online de Heer eren en ik ken groepen die zonder afstand houden de Heer eren. In ons huis hebben we dagelijks aanbidding maar we houden wel afstand. Waar het om gaat, is dat de Heer geëerd wordt!!
Ik heb een lieve vriendin die vol overtuiging is dat deze vaccinatie in alle veiligheid genomen kan worden en als arts mensen vaccineert. In dezelfde vriendenkring zitten mensen die denken dat het vaccineren van mensen een oorlogsmisdaad is. Zij zullen er alles aan doen om geen vaccinatie te nemen. Beiden houden van God en zoeken God in alle oprechtheid. Het gaat pas mis als ze elkaar veroordelen, maar zolang ze schouder aan schouder de Heer aanbidden is er niks aan de hand, net als bij de gemeente waar Paulus in Romeinen 14 aan schrijft.
“Ik denk dat als alle meningen van het afgelopen jaar, gebeden of getuigenissen waren geweest, er heel veel mensen tot Jezus waren gekomen.”
Wat gaan jullie zelf doen?
Wat Peter en ik doen is op dit moment nog onduidelijk. Wij zoeken God en vragen Hem ons daarin te leiden. Wij reizen veel en dat is onderdeel van onze roeping. Dus de tijd zal het leren. Hij zal tot ons spreken. We hebben veel vrienden in Israël, waar we al jaren komen en de één heeft duidelijk van God gehoord dat het okay is terwijl de ander de overtuiging heeft gekregen dat het niet okay is. Maar samen dienen ze de Heer en daar gaat het om.
Gemiste kans
Ik zie veel verdeeldheid in het lichaam van Christus en dat doet niet alleen mij verdriet, maar dat doet de hemelse Vader verdriet, want was het niet het hogepriesterlijk gebed van Jezus “Opdat zij één zijn zoals wij één zijn” in Johannes 17? Is dit nou niet het uitgerekende moment om als kerk schouder aan schouder te staan en elkaar rugdekking te geven? Wat willen we de wereld om ons heen meegeven? Ik denk dat als alle meningen van het afgelopen jaar, gebeden of getuigenissen waren geweest, er heel veel mensen tot Jezus waren gekomen. Als we alle energie die we afgelopen jaar hebben gestopt in het bekijken van sites, artikelen en opinies over de eindtijd, de nieuwe wereldorde of de grote reset hadden gestopt in het lezen van het Woord van God en het op de knieën gaan voor deze wereld, dat er een vrede in het lichaam van Christus zou zijn die ieder verstand te boven gaat. Wat een gemiste kans.
“Ik denk dat er op dit moment maar één ding belangrijk is en dat is op de knieën gaan. Massaal. Ons verootmoedigen voor God en vergeving vragen. Verzoenen, vergeven en verenigen.”
Maar veel mensen zeggen dat het belangrijk is om ons voor te bereiden op wat er komen gaat.
Ja, daar ben ik het helemaal mee eens! Alleen staat er nergens in de bijbel dat we ons moeten voorbereiden om ons eigen hachje te redden. We moeten ons voorbereiden om de mensen te redden en daarbij bereid zijn onze eigen leven te verliezen. We moeten ons voorbereiden op de komst van Jezus door rein en heilig voor Hem te staan, door olie in onze lamp te hebben en door het goede nieuws te vertellen aan iedereen die het nu nog horen wil. Door met onze aanbidding Zijn troon te bouwen hier op aarde. En die voorbereiding zie ik helaas weinig.
Dus wat is nu volgens jou het meest belangrijk om als kerk te doen? Ik denk dat er op dit moment maar één ding belangrijk is en dat is op de knieën gaan. Massaal. Ons verootmoedigen voor God en vergeving vragen. Verzoenen, vergeven en verenigen. Dat zijn de drie woorden voor de komende periode. Laten we achter de christelijke partijen staan die nu campagne voeren, zij hebben onze stemmen nodig om een christelijk geluid te geven. Laten we ze iedere dag zegenen naam voor naam in plaats van telkens maar weer te weten hoe ze het anders moeten doen. Wat een offers brengen zij voor ons. Laten we bidden voor onze voorgangers en leiders, laten we op de knieën gaan voor de komende generatie. Laten we God smeken dat Hij zo genadig is om ons de kans te geven te leven zoals hij het wil. Laten we iedere morgen bidden dat Zijn wil geschiede en Zijn koninkrijk kome en dan weet ik zeker dat er geen kritische mening de media meer inkomt!
