De afgelopen weken stonden in Huize Meijer in het teken van toetsen, proefwerken en verslagen. Er waren toetsweken op de scholen van onze kinderen en er moest hard gewerkt worden. Misschien herken je het wel? Of mocht bij jullie thuis zelfs de vlag gehesen worden? Op de socials zag ik veel vlaggen en met tassen voorbijkomen.
Noor, ons tweede kind en tegelijkertijd onze oudste dochter zit in de vierde van het VWO en mag – dat weten we inmiddels – volgend jaar naar de vijfde. Noor is dol op wiskunde. Nu vond ik rekenen vroeger ook leuk, maar bij Noor is dat anders. Zij is er echt goed in en geniet ervan. Ze heeft zelfs twee wiskundestromen in haar vakkenpakket. Kun je je het voorstellen?
Het gaat dus regelmatig over wiskunde bij ons thuis. Laatst ging het over goniometrie. Ik ga het niet helemaal uitleggen – dat zal ik je besparen, maar in basis gaat het over driehoeken. Driehoeken zijn in de wiskunde sowieso belangrijk. Zo spraken we toen in onze achtertuin opeens over een gelijkzijdige driehoek. Een gelijkzijdige driehoek is een driehoek met drie zijden van gelijke lengte. De naam zegt het al. Hoe het kwam weet ik niet meer, maar het beeld plantte zich in mijn gedachten.
Spreken
Nu denk je misschien: We gaan het hier toch niet over wiskunde hebben? Nee. Maar ik zal je laten zien, dat het te maken heeft met wat ik deze week meemaakte. Deze week ontving ik een appbericht van een vriend, die ik onlangs had gesproken. Ik spreek hem niet zo vaak, maar als we elkaar spreken, zijn het diepgaande gesprekken. Zo ook de laatste keer.
Deze laatste keer had ik als heel mooi ervaren. Ik had hem er zelfs voor bedankt. Mijn vriend had het gesprek deels anders ervaren – zo bleek, maar wilde niet dat dit tussen ons in kwam te staan. Daarom vroeg hij mij of we nog eens samen konden terugblikken op het gesprek. Dat kon natuurlijk en zo zat ik deze week op een ochtend bij hem op zijn kantoor. We spraken van hart tot hart tot elkaar en sloten af met gebed.
Tijdens het gebed zag ik een beeld voor me, dat ik graag deel met jou:
Stel je eens een driehoek voor; een gelijkzijdige driehoek. Je kunt de driehoek ook tekenen. Teken ‘em dan met twee punten beneden en één punt boven. Stel je eens voor dat op iedere hoek van die driehoek een persoon staat. Alle drie personen staan op een gelijke afstand van elkaar. Stel je eens voor dat één van die personen Jezus is. Jezus staat op de bovenste punt. Op die twee andere punten staan mijn vriend en ik. We kijken naar elkaar. Op het moment dat we dat doen, staan we tegenover elkaar. Op het moment dat we allebei naar Jezus kijken, staan we naast elkaar.
Zie je het voor je? Op het moment dat we samen naar Jezus kijken staan we naast elkaar. Op het moment dat we naar elkaar kijken, staan we tegenover elkaar. Het beeld raakte mij en liet me niet meer los. Niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. Als we zien op Jezus.
Kijken
Op het moment dat mijn vriend en ik samen naar Jezus keken, stonden we naast elkaar. Er was niets meer wat ons hinderde of irriteerde – wat er wel gebleven was, als we tegenover elkaar waren blijven staan. We keken naar Jezus en legden af wat ons hinderde. We bevrijdden ons – Hebreeën 12:1-3 HTB:
‘Nu zoʼn grote menigte van getuigen ons ziet en aanmoedigt, moeten wij alles afleggen wat ons hindert en ons bevrijden van de zonde die zich aan ons vastklemt. Wij moeten de wedstrijd voltooien die voor ons ligt, zonder op te geven. Daarbij moeten wij blijven kijken naar Jezus, die ons de weg wijst. Hij is het doel van ons geloof. Hij kon Zich aan het kruis laten slaan en de schande negeren, omdat Hij wist welke blijdschap Hem te wachten stond. En nu zit Hij aan de rechterzijde van de troon van God. Denk aan Hem die zoveel heeft doorstaan, zodat je niet verzwakt of onverschillig wordt. Hij heeft verdragen dat slechte mensen vreselijke dingen van Hem zeiden.’
De schrijver van deze brief herinnerde de brieflezers eraan, hoeveel getuigen er waren. Dat deed hij in Hebreeën 11. De Hun geloof gold als een schrijver stelde ze als voorbeeld. Daarnaast was er nog het andere Voorbeeld. Het Voorbeeld die de weg wijst en zoveel verdragen heeft. De schrijver richt de blik op Jezus, wat er om je heen ook speelt.
Schrijven
Nu ik weer verder schrijf is het zondag. Het eerste deel schreef ik gistermiddag al. Maar hoe het verder moest, wat ik nog meer mocht schrijven, dat wist ik niet. Toen ik gisteravond ging slapen, dacht ik nog: ‘Ben benieuwd wat er verder nog komt…’ En toen ik vanochtend wakker werd, wist ik het meteen: ‘Dit is wat er nog aan het eerste deel mag worden toegevoegd!’
Tegelijkertijd zit daar zo’n mooie bemoediging in; ik zal het uitleggen: soms is het goed om even op Jezus te wachten. Soms is het goed om niet direct door te pakken, maar juist even aan te zien. Soms is het goed om je eigen verlangens opzij te zetten en het van Hem te verwachten.
Jezus wil het geven! Zelfs in de slaap. Sterker nog… dat laatste is zelfs een Bijbeltekst. Koning Salomo die schreef dat. Hij schreef het in de prachtige Psalm 127. Deze Psalm is een pelgrimslied. Een lied voor mensen – zoals jij en ik, die onderweg zijn. Salomo schreef, wat hij zelf ontdekt had – Psalmen 127:2b HTB:
‘… God geeft zijn kinderen wat zij nodig hebben in de slaap.’
Vanochtend werd ik wakker met een gedeelte uit een gebed van de Here Jezus zelf. Jezus op wie de brievenschrijver de aandacht vestigde. Jezus die vroeg om eenheid. Jezus bad het volgende – Johannes 17:20-23 HSV:
‘En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad.’
Jezus vroeg om eenheid. Als wij tegenover elkaar staan, is er geen sprake van eenheid. Als wij op Jezus gericht zijn, dan is er sprake van eenheid. Als er sprake is van eenheid, dan gaat daar goddelijke kracht vanuit. Dát wens en bid ik jou toe!
Zegen!
Tim Meijer
PS: Toen ik deze week naar die vriend onderweg was en bijna op de plek van bestemming was aangekomen, zag ik ‘em recht voor me: een klein stukje regenboog. Het was net alsof God zelf tegen me zei: ‘Ik ben hier. Ik verander niet. Ik zie jou.’ Dat maakt voor mij, dat ik alleen naar Hem wil kijken. Hij wijst de weg.
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Daarnaast schrijft en spreekt hij graag. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek. Naast het schrijven spreekt Tim graag.