‘Geloof is de sleutel’, schreef ik deze week onder een Facebook-bericht van een vriend. Geloof dat bergen kan verzetten, zoals Jezus het zelf zegt. Geloof was deze week een thema in Huize Meijer. Onze jongste won een hardloopwedstrijd. Ze was er vast van overtuigd dat ze zou winnen. Ze had ervoor gebeden en ‘had haar geloof erop gezet’ – zoals dat soms wordt gezegd.
Geloof. Veel christenen beperken hun geloof. Ja, ze geloven dat Jezus voor hun zonden aan het kruis gestorven is. Da’s prachtig. Maar dat is het begin. Dat maakt dat je verlost bent. Daarmee ben je nog niet in ‘het beloofde land’, zoals ik een week geleden schreef. Daarvoor moet je op pad! Je mag stappen zetten in geloof! Door de doodsrivier, langs Jericho en zo het land in.
Jezus’ onderwijs gaat veel, heel veel over geloven. Geloof en gehoorzaamheid en het tegenovergestelde: ongeloof en ongehoorzaamheid. Ik vind het een prachtig thema. Vanochtend mocht ik hierover iets delen in onze dienst. Het is een thema dat me iedere keer tot nieuwe inzichten brengt.
Verdrietig makend
We lazen vanochtend een gedeelte uit Johannes 6. Eerder deze week lazen we daar thuis, aan tafel ook uit. Het was/is een lang verhaal, want we lazen vers 25 tot en met vers 69. De kinderen zeiden al: ‘Het is nog langer dan bij Pake…’ En ja, Pake leest graag voor uit de Bijbel.
Even voor de context: De wonderbare spijziging is net geweest. Dat was de dag voor het verhaal uit Johannes 6. Even daarvoor wilde Jezus zich samen met de discipelen terugtrekken. Hij wilde ze even laten rusten, nadat ze bij Hem teruggekeerd waren. De discipelen waren zonder Jezus op reis geweest. Jezus wilde de discipelen laten uitrusten, genieten van hun verhalen en ze iets nieuws leren. Het liep anders en eindigde met een groot wonder. De mensen die dit wonder meemaakten zochten Jezus opnieuw op, waarna Jezus opnieuw tot ze sprak. Hij sprak over geloof. Geloof als sleutel. Jezus zegt dit – Johannes 29-6:25 HTB:
‘Toen zij Hem daar vonden, vroegen zij: ‘Meester, wanneer bent U hier aangekomen?’ ‘Ik weet wel waarom u Mij zoekt,’ antwoordde Hij. ‘U komt niet om de wonderen die u hebt gezien, maar omdat Ik u volop te eten heb gegeven. Werk niet voor gewoon voedsel, dat vergaat, maar werk voor het voedsel dat blijft en waardoor u eeuwig leven krijgt. Ik, de Mensenzoon, zal u dat geven. Dat heeft God Mij opgedragen.’ Zij vroegen: ‘Hoe kunnen wij doen wat God wil?’ Jezus antwoordde: ‘U moet in Mij geloven. Dat is de wil van God, want Ik ben door Hem gestuurd.’’
Jezus zegt: ‘U moet in Mij geloven.’ Geloven in Diegene, die God gestuurd heeft. Geloof is het begin. Het is de sleutel. De reacties van de mensen zijn verdrietig makend. De eerste reactie is eentje vanuit ongeloof. De mensen vragen Jezus om een teken. Dat lees je in vers 30. En ja, dit waren dezelfde mensen die de dag ervoor getuige waren geweest van een groot wonder. Jezus geeft niet toe aan deze uitdaging. Wel doet Jezus een krachtige belofte. Het is de eerste van vier prachtige beloften – Johannes 6:37 HTB:
‘‘Alle mensen die de Vader Mij geeft, zullen naar Mij toekomen. En als iemand bij Mij komt, zal Ik hem nooit wegsturen.’’
Jezus’ reactie op hun ongeloof is een belofte! Jezus stuurt niemand weg. Iedereen is welkom. De reactie daarna is nog verdrietiger. De reactie van de Joden, van de mensen die beter zouden moeten weten is eentje van bitterheid. Ze mopperden. In mijn Bijbel staat: ‘De Joden begonnen onrust te stoken…’ Er was geen geloof gekomen in reactie op Jezus’ woorden! En Jezus? Jezus vervolgt zijn onderwijs en doet opnieuw een belofte, dit is de tweede van de vier – Johannes 48-476: HTB:
‘‘Luister goed: wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven. Ik ben het brood dat leven geeft.’’
Maar het ongeloof is sterk. Er komt geen verandering. De volgende reactie, het volgende signaal van hun ongeloof staat in vers 52. Daar staat: ‘De Joden kregen hierover ruzie onder elkaar…’ Eerst was het vragen om bewijs, toen was het gemopper en onrust en nu is er ruzie. En wat doet Jezus? Jezus gaat onvermoeibaar verder en doet een derde, krachtige belofte – Johannes 57b6: HTB:
‘… Als iemand Mij eet, zal hij leven door mijn kracht.’
Levend makend
Jezus heeft al drie beloften gedaan. Hij beloofde dat Hij niemand zou wegsturen. Hij beloofde leven. Hij beloofde kracht. Dat zijn de resultaten van geloof. En de toehoorders pakten het niet. De Joden mopperden en maakten ruzie. En zijn leerlingen dan? Zij die Jezus kenden? Daarover staat in vers 60 het volgende geschreven:
‘Veel van zijn leerlingen hadden moeite met deze woorden en zeiden: ‘Zijn woorden zijn moeilijk te verteren, wie kan dit aanhoren?’’
Zelfs zijn leerlingen hadden moeite om Jezus te geloven! Dit is het vierde signaal van ongeloof. Ze hadden moeite met Zijn onderwijs. Het kringetje rondom Jezus werd steeds kleiner. En Jezus? Opnieuw doet Hij een toezegging. Het is de vierde en laatste krachtige belofte – Johannes 5:36 HTB:
‘‘Het is de Geest die leven geeft, het lichamelijke op zichzelf heeft geen nut. Alles wat Ik u gezegd heb, is Geest en leven.’’
Vier signalen van ongeloof. Vier krachtige beloften van Jezus. Beloften vol geestelijk onderwijs. Beloften van een geestelijk leven. Vier keer bood Jezus een sleutel aan. En de vijfde keer? Wat gebeurt er dan? De mensen waren al afgehaakt. De Joden waren met ruzie uit elkaar gegaan. De volgelingen van Jezus maakten een radicale keuze, wat je leest in vers 66: ‘Vanaf dat moment gingen veel van zijn leerlingen niet meer met Jezus mee. Zij wilden niets meer met Hem te maken hebben.’ Het staat er echt. ‘Zij wilden niets meer met Hem te maken hebben.’ Jezus blijft alleen achter met Zijn twaalf discipelen. Dan stelt Jezus één van de meest indringende vragen van het Nieuwe Testament. Het is een vraag, waar het hart van Jezus spreekt. Het is een kwetsbare en ontroerende vraag – Johannes 6:67 HTB:
‘‘Willen jullie soms ook weggaan?’ vroeg Jezus aan de groep van twaalf.’
Petrus reageert. Hij kan niet langer stil blijven. Petrus die alles gevolgd en gehoord heeft. Die het onderwijs gehoord heeft. Heeft hij alles begrepen? Ik weet het niet. Maar één ding wist hij zeker –
Johannes 6:68-69 HTB:
‘Simon Petrus antwoordde: ‘Naar wie moeten wij toegaan, Here? U spreekt woorden die eeuwig leven geven. Wij geloven en weten dat U de Zoon van God bent.’’
Hier sprak geloof! Petrus pakte de levend makende sleutel, die Jezus aanreikte en maakte zich de vier beloften van Jezus eigen: 1) Hij stuurt niet weg; 2) Hij geeft leven; 3) Hij geeft kracht en 4) Hij geeft Geest én leven. Petrus stapte in een levend makend, Geest vervuld leven. Petrus koos voor geloof boven ongeloof. En jij? Wat doe jij?
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Daarnaast schrijft en spreekt hij graag. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.