Danny Silk maakt deel uit van het leiderschapsteam van Bethel-church, Redding, California (VS), en heeft een passie voor gezonde relaties, gezonde kerken en gezond leiderschap. Over deze thema’s heeft hij verschillende boeken geschreven die vertaald zijn in het Nederlands, zoals ‘Laat je liefde werken’, ‘Cultuur van eer’ en ‘Straffeloos’. Over dit laatste boek gaat dit interview.
Waarom heb je dit boek geschreven?
Het begon eigenlijk met mijn eerste preek op een zondag bij Bethel. Ik was nog niet zo heel lang betrokken bij Bethel en ik had wat videoclips uitgekozen om mijn boodschap te ondersteunen. Bij de tweede videoclip ging het mis. Ik had me vooraf onvoldoende gerealiseerd dat er in die bewuste clip nogal wat gescholden werd, en ik merkte dat de zaal wat onrustig werd en dat sommige mensen zelfs de zaal verlieten. Later begreep ik mijn fout en hoorde ik dat er nogal wat over nagepraat was. Toen ik de volgende dag Bill Johnson tegen het lijf liep zei hij tot mijn verbazing niet meer dan: ‘Zou je volgende week opnieuw willen spreken?’ Wat een verademing! Dat gaf mij de ruimte om mijn fout te erkennen aan de gemeente en een nieuwe start te maken.
Weet je, onze verwachting is dat we bij een misstap veroordeeld worden en langs de zijlijn komen te staan, met als doel om tot gedragsverandering te komen. Maar bij God is het echt anders. We moeten ons realiseren dat we een heel andere verhouding tot Hem hebben dan mensen die Hem niet kennen. Het lijkt erop dat we als kerken ons dat niet goed realiseren. Wij leven in een verbond met Vader God, door het offer van Jezus Die de deur is naar de Vader en naar een hele nieuwe manier van interactie met God. God is Vader voor ons en rechter voor de wereld. En in die Vader-kind relatie gelden andere principes. Vader God is er altijd op gericht om ons tot herstel te brengen en een nieuwe kans te geven. We hebben een paradigm-shift nodig in de kerk. Het lijkt erop dat we als kerken elkaar op dezelfde manier benaderen als mensen die geen verbondsrelatie met God hebben. Als we ons gaan realiseren dat wij als christenen een andere verhouding tot God hebben, dan kunnen we ook vormgeven aan een liefdevolle gemeenschap waarin we op een nieuwe manier relatie hebben met elkaar en kunnen we aantrekkelijk worden voor buitenstaanders.
Waarom reageren we dan zo snel met veroordeling en straf?
Ja, dat is wel bijzonder. We vinden het prettig, sterker nog, we zijn eraan verslaafd. Kijk maar eens naar social media. We zijn het gewend om te dreigen met straf omdat we de ander willen controleren. Als je zus of zo doet, dan doe ik je dit of dat aan. Zo doen we het ook vaak in het opvoeden van onze kinderen. En dat projecteren we op onze relatie met God. Dus als we zijn regels breken en er volgt geen straf, is dat heel verwarrend. Maar God dreigt niet met straf om ons te laten gehoorzamen. Zo is God niet. Sterker nog, straf maakt geen onderdeel uit van het Koninkrijk van God. 1 Joh. 4:18 zegt het heel duidelijk: ‘Ware liefde drijft alle angst uit’. Kijk, als mijn houding is om God te gehoorzamen om te voorkomen dat hij mij straft, dan ben ik gericht op zelfbehoud en leer ik niet wat liefde is. Ik leer om God te manipuleren en bescherm ik mezelf door regels te volgen. Dat doe ik door de regels te leren, zoals een goede politicus of jurist doet: Hoe kan ik het systeem manipuleren, zodat ik er voordeel bij heb en geen pijnlijke ervaringen hoef te hebben?
Maar zijn er dan geen consequenties verbonden aan zonde?
Dat is het punt niet. Aan zonde zitten consequenties vast. De vraag is alleen: hoe kunnen we als kinderen van God vanuit relatie en verbinding elkaar helpen om te zien wat er nodig is om tot herstel te komen, tot verzoening en terug te keren tot gezonde relaties. In plaats van: ik heb jouw bekentenis nodig, zodat ik me gerechtvaardigd voel om je te straffen. Dat betekent niet, dat er altijd direct toegewerkt kan worden naar herstel van de relatie. Soms is de schade te groot en is het verstandig om afstand te creëren. Er moet dan eerst rotzooi worden opgeruimd, soms moet vertrouwen herstellen, bijvoorbeeld bij overspel. Maar we gaan voor het toepassen van genade, herstel van relaties, herstel van de connectie, in plaats van: je bent me veel verschuldigd en ik zal het je betaald zetten.
Mijn relaties worden bijeengehouden als ik in staat ben om de ander te beschermen, niet als ik mezelf bescherm tegen straf of veroordeling door die ander. Als mijn uitgangspunt is: mezelf beschermen tegen straf door die ander, dan leer ik zelfbehoud en leer ik niet liefde. 1 Joh. 4:18 zegt niet alleen: ‘Ware liefde drijft alle angst uit’, maar geeft ook aan, dat die angst verband houdt met straf, en dat als ik bang ben voor straf, ik niet volmaakt of volwassen in liefde ben. En zolang ik niet volwassen in liefde ben, blijf ik onvolwassen in liefde en komt mijn leven niet tot bloei. In een cultuur van vrijheid en liefde wordt een gezonde vorm van discipline toegepast. Ik leer dan om zelf mijn problemen en zonden op te ruimen. Zo kan ik opgroeien tot een volwassen kind van God.
Meer lezen? Klik dan hier.