Naast dat ik als spreker voor en vanuit Royal Mission actief ben, werk ik drie dagen per week voor een commercieel bedrijf. Regelmatig heb ik daar de mogelijkheid voor waardevolle gesprekken als ik bijvoorbeeld vertel over mijn ‘andere werk’. Laatst had ik weer zo’n gesprek met een klant. We kwamen er al snel achter dat wij beide christen waren, altijd erg tof hoe een gesprek dan een andere dimensie krijgt! Zo ontdekte ik ook dat hij grote passie had voor de gaven van de Heilige Geest. Na deze bijzondere ontdekking deelde hij zijn teleurstelling over het feit dat er in kerken zo weinig ruimte is voor de Heilig Geest en Zijn gaven. Én hoe dit vaak komt door teleurstellingen en nare ervaringen van mensen op dit gebied. Uit veiligheidsoverweging laten veel mensen de Geest dan maar helemaal links liggen. Het bracht mij in gedachten terug naar de zondag ervoor. Toen ik in een soortgelijke situatie terechtkwam …
Tekst: Robbie van Veen
Voorafgaand aan de dienst waarin ik sprak deelde ik voorzichtig met het leiderschapsteam dat ik van tevoren gebeden had en een woord van kennis had ontvangen. Direct stonden een aantal gezichten erg gespannen want ‘men was dat niet gewend in deze gemeente’. Toch geloofde ik dat ik echt iets ontvangen had en pleitte hartstochtelijk om dit woord te mogen delen. Gelukkig konden we na een goed gesprek tot een compromis komen en een wonder van Gods voorziening vond plaats; het woord was een schot in de roos. Achteraf kon het leiderschap niet anders concluderen dan dat God Zichzelf door één van de gaven van de Geest had geopenbaard. Wat een mooie overwinning!
Ben Tiggelaar
Met deze gebeurtenis nog vers in het geheugen beluisterde ik een interview met Ben Tiggelaar over de prestatiemaatschappij. In de prestatiemaatschappij zijn we vooral gelukkig in de wereld van succes. Gewoon een goede leerling zijn is niet goed genoeg meer. En terwijl ik zijn woorden tot mij door liet dringen, kwam ik tot de conclusie dat deze cultuur van presteren ook de kerk binnen is geslopen. Want ook in de kerk lijken we bang geworden te zijn om te falen. Waar is de imperfectie gebleven? Alles is goed geregeld en georganiseerd. Er is simpelweg geen ruimte om risico’s nemen en fouten maken. Maar is dat wat de Bijbel ons leert?
Imperfectie
In 2 Korintiërs 12:9 en 10 heeft Paulus het over zijn zwakheid. Hoe God daar doorheen werkt. Juist in ons falen, in onze gebrokenheid komen we erachter dat we afhankelijk zijn. En juist daarin wil Jezus ons tegemoet komen en sterk zijn in onze zwakheid. Ik geloof dat het tijd is om als kerk een cultuur van imperfectie te creëren. De kerk moet een plek zijn waar we het niet perfect hoeven te doen en waar we mogen leren zonder veroordeeld te worden omdat we in een veilige omgeving van familie zijn. Een ‘playground’ voor christenen om te kunnen oefenen met de gaven van Gods Geest. Om erachter te komen dat we niet kunnen roemen in onszelf omdat Hij Degene is die het doet. Hij is het die genade geeft als wij vallen, maar ook die genade schenkt om wonderen en tekenen te doen. In die ‘playground’ kunnen we gewend raken aan Zijn stem. Juist in zo’n cultuur is er veiligheid om het beter te willen doen en niet achterover te leunen in plaats van een angst om fouten te maken.
Cultuuromslag
We zijn geroepen om Jezus te leven. Hem te vertegenwoordigen en Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken. Hoe fantastisch is het om in de supermarkt een woord van kennis te ontvangen voor de mevrouw die net haar biologische bananen in haar mandje legt. Een woord dat haar leven op zijn kop zet. Een woord waardoor het Koninkrijk van God doorbreekt in haar en haar familie. Dit lijkt misschien een utopie, maar het is mogelijk als we kunnen oefenen en leren. Dat vraagt wat van onze kerk. Een cultuuromslag. Van prestatie naar imperfectie. Van strak georganiseerd naar ‘playground’.
Zullen we daarvoor gaan? Voor de Koning en de doorbraak van Zijn Koninkrijk!
In mijn volgende blog wil ik daar graag ook praktisch op in gaan. Nu al zin in 😉
Robbie van Veen (26) is al jaren betrokken als vrijwilliger en spreker bij Royal Mission. Hij is getrouwd met Anne en heeft behalve passie voor het Koninkrijk en Jezus ook veel passie voor voetbal, bourgondisch eten, reizen en een practical joke op zijn tijd.