Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. De straf die hij onderging bracht ons vrede, zijn striemen gaven ons genezing. Jesaja 53:5
Ik liep de ziekenhuiskamer in tijdens het bezoekuur. Er lag nog één andere patient. Deze man stelde zich later voor als Willem. Willem groette mij en was zijn spullen aan het inpakken in een plastic tas. Hij vertelde dat hij de taxi had gebeld omdat hij zo naar huis mocht.
Tekst: Sanne Popijus
Terwijl ik luisterde kreeg ik het idee dat God graag wilde dat ik Wilem aansprak. Dat voelt voor mij als een soort ‘duwtje’. Een tikje op je schouder, zoiets. Ik had nog geen idee wat ik dan moest zeggen, maar ik stelde me open voor God en vroeg om een opening.
Na een korte stilte vroeg ik Willem waarom hij in het ziekenhuis was beland.
Hij vertelde dat hij thuis een bloedneus kreeg die maar niet wilde stoppen.
Hij bleef langzaam zoveel bloed verliezen dat het levensbedreigend werd dat hij met de ambulance was opgehaald. Zo was hij op de Intensive Care was beland en later verplaatst naar de afdeling waar we op dat moment waren. Die bloedneuzen had hij in het verleden vaker gehad. Ze stopten dan met watten en tijd uiteindelijk wel weer. Deze keer ging het anders en was zijn leven zelfs in gevaar geweest.
Mijn hart bonsde in mijn keel, terwijl ik tegen Willem zei: Mag ik je een rare vraag stellen?
Mag ik misschien voor je bidden? Ja, natuurlijk mag je dat! antwoordde hij verrast. Hij ging er zelfs even goed voor zitten op de rand van zijn bed.
“Vader God”, begon ik. “Ik bid voor Willem dat hij vanaf vandaag nooit meer bloedneuzen krijgt. Dankuwel dat u hem kent en van hem houdt als een Vader en een vriend”.
En nog wat dingen die in mij opkwamen. Het duurde niet lang, het was niet ingewikkeld. Toen ik “Amen” zei en mijn ogen opende, veegde Willem wat tranen weg uit de zijne.
“Het raakt je zie ik”, zei ik. “Ja”, zei Willem. Hij stroopte zijn broekspijp op en liet mij een tattoo op zijn onderbeen zien met het hoofd van een lijdende Jezus die een doornenkroon droeg. Er stond bij: “His pain, my gain.”
“Oh, dus je kent Hem al?” vroeg ik. “Ja, ik ben katholiek opgegroeid. Maar ja, ik besteed er niet zo veel tijd aan weet je..” En hij veegde nog wat tranen weg. “Maar je mag altijd terugkomen hé…”, zei ik. “Je kent dat verhaal toch wel?” (Het staat in de bijbel in Lucas 15 voor wie benieuwd is)
Instemmend
Ja, ja, knikte Willem instemmend en opgelucht. Ik zweeg. Onder de indruk van Gods leiding en hart voor Willem.
Terwijl ik de verpleegafdeling af loop richting de uitgang van het ziekenhuis zie ik Willem zitten op de gang. “Het beste he!” zeg ik. En ik loop richting de liften.
“God put a million, million doors in this world for His love to walk through. One of this doors is you! Jesus, help us carry You, Alive in us, Your light shines through. With every act of love, We bring the kingdom come” (Lied ‘With every act of love’ van Jason Gray)
Dit artikel is met toestemming overgenomen van degodvansanne.nl