Janny groeide op in een katholiek gezin waarin het geloof nauwelijks een rol speelde. Daardoor kwam ze er ver vanaf te staan. Totdat ze verliefd werd op haar christelijke rijinstructeur. “Toen ik zijn ogen zag, dacht ik meteen: ‘Bij jou voel ik me veilig.’”
Janny vertelt. “Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin waarbij ik als kind besprenkeld ben en ik heb als zevenjarig meisje de communie gedaan. Ik weet nog dat ik in een wit jurkje met mijn hele hart uit volle borst ‘Stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’ zong. Dat moment vergeet ik nooit meer.”
“Toen ik opgroeide, was ik er niet veel meer mee bezig. Ik groeide op in Beek-Ubbergen en had een doorsnee rustig leven. Ik had een relatie die al lange tijd liep, maar nooit voelde ik me helemaal veilig bij hem. Hij was te goed, hij zei nooit nee. Ik was diep van binnen als meisje altijd op zoek naar veiligheid. In mijn jeugd heb ik iets ongewenst meegemaakt. Daarnaast heb ik nooit een hechting met mijn moeder gehad.”
Eerste autorijles
Totdat ze op haar achttiende haar eerste autorijles had. “Mijn rijinstructeur heette Harry Feenstra en toen ik zijn ogen zag, dacht ik: ‘Wat voel ik me veilig bij jou! Zijn blauwe ogen waren zo mooi, ze straalden veiligheid uit.”
“toen de les was afgelopen en hij de deur opendeed, vroeg hij: ‘Kun je vanavond om 22.00 uur op deze plek zijn?’”
“Hoewel het tegen mijn normen en waarden inging om tegen een jongen te zeggen dat ik hem leuk vond, wilde ik dat wel bij hem doen. Ik zei eerlijk tegen mijn vriend, waar ik al vier jaar mee samen was: ‘Ik ben verliefd geworden op mijn rijinstructeur, wat moet ik doen?’ Toen zei hij: ‘Je gaat met hem praten en dan zeg je maar tegen mij wie het wordt: hij of ik.’”
Uiteindelijk vertelde Janny in de auto tegen hem dat ze van hem hield. Daar kwam weinig respons op. “Hij zei de hele les niets meer. Toen dacht ik: ‘Zie je wel, hij denkt dat ik een makkelijk type ben dat met alle jongens meegaat.’ Maar toen de les was afgelopen en hij de deur opendeed, vroeg hij: ‘Kun je vanavond om 22.00 uur op deze plek zijn?’”
God dien
Ze vertelde een smoesje tegen haar ouders en sprak met hem af onder een dikke boom. “Daar kwam hij. We zaten in de auto en het gesprek liep. Hij zei toen: ‘Je moet wel weten dat ik God dien.’ Ik had daar niets mee, maar ik keek het wel aan. Toen zei hij: ‘Jij wordt mijn vrouw.’ Dat vond ik wel vrij direct, ik moest het nog afwachten.”
Toen ze de hele nacht hadden gesproken, waaronder over God, kwam ze de volgende dag thuis. Ze kreeg flink van haar ouders op haar kop en Harry mocht absoluut niet bij de familie binnenkomen. Een pijnlijk moment volgde bij haar vriend. “Ik was al verloofd met hem, maar ik zei: ‘Ik heb gekozen, hier heb je de ring terug.’ Dat was overigens een hele moeilijke beslissing. Verschrikkelijk!”
“Maar ik voelde me bij hem nooit veilig, alhoewel hij heel lief was. Bij Harry wel. Na een tijdje mocht Harry toch binnenkomen en accepteerde mijn familie hem.”
Vol van Jezus
Overigens was het geloof niet per se een breekpunt in de relatie. “Hij zei alleen: ‘Ik dien God’, maar hij eiste niets van mij. Ik was hartstikke verliefd en in 1980 trouwden we.” In die periode kwamen er wat ontwikkelingen in Harry’s leven.
“Ik zei: ‘Dit is niet meer de man met wie ik getrouwd ben.’ Vroeger reed hij 150 op de snelweg en rookte hij, nu was dat weg.”
“In die tijd leerde Harry een broeder uit de gemeente kennen en Harry ging daar toen ook heen. Hij werd steeds meer vol van Jezus. Ik zag mijn eigen man daarom sterk veranderen.” Ze begon zich sterke zorgen te maken. “Ik zei: ‘Dit is niet meer de man met wie ik getrouwd ben.’ Vroeger reed hij 150 op de snelweg en rookte hij, nu was dat weg. Hij was net zo lief, maar toch heel anders. Hij zei: ‘Janny, je moet je bekeren.’ Toen ons eerste kindje vijf dagen oud was, liet hij zich dopen. Ik vond het verschrikkelijk, ik dacht dat hij in een sekte terechtgekomen was. Daar had ik net een tv-programma over gezien.”
Bijbelstudie
Toch besloot ze een keer mee te gaan naar de Bijbelstudie. Maar toen ze iedereen met de handen omhoog zag zingen, herkende ze de beelden van de sekte weer die ze had gezien. “Mijn beeld werd bevestigd. Het gevolg is dat ik ging vechten om hem terug te krijgen. Want er was nu iets tussen ons in gekomen. Dat ging niet weg door te praten. Ik snapte hem niet meer. Dan zei hij weer: ‘Janny, je moet je bekeren.’”
Uiteindelijk nodigde ze vier dominees uit in huis, om Harry ervan te overtuigen dat hij verkeerd zat. Harry’s vader was er ook bij. “Maar toch zei hij: ‘Nee, ik laat me dopen’. Het was een grote strijd, maar hij wilde het echt. Toen zei ik: ‘Als je dat gaat doen, dan ben ik weg. Dan ga ik terug naar mijn ouders.’”
Leeg huis
Na zijn doop kwam Harry in een leeg huis. Zijn vrouw en zijn kind waren weg. Uiteindelijk zat ze bij haar ouders met de baby. Ze vroegen aan Janny: ‘Houd je niet meer van Harry?’ “Toen zei ik: ‘Ik houd veel van Harry, maar ik snap hem niet en ik houd het niet meer vol.’ Daarbij was het voor mij ook moeilijk om in Friesland te wonen, met een andere taal. Het geloof kon ik ook niet pakken, ook al had ik vaak gebeden: ‘Ik wil me bekeren.’ Er gebeurde niets.”
“In mijn eigen omgeving ging het nooit over het geloof, maar bij Harry ging het er altijd over. Ik dacht: het lijkt alsof ze daar een geloofstik hebben.” Desondanks miste Janny Harry wel en ze zei: ‘Als hij van me houdt, dan komt hij me halen.’ “En ja hoor, daar was hij. Hij zei: ‘Ik hou van je, ik heb voor je gekozen, je bent mijn vrouw!’ Ik zei: ‘Ik kom mee, maar praat nooit meer over God.’ Wijselijk hield hij zijn mond, want dat kon natuurlijk niet.”
“De drie maanden die ik toen thuis was, was een grote strijd. Ik schopte zelfs eens uit boosheid tegen de Bijbel aan.”
Janny ging mee terug en worstelde sterk met God. “De drie maanden die ik toen thuis was, was een grote strijd. Ik schopte zelfs eens uit boosheid tegen de Bijbel aan.”
“Totdat ik op 23 december 1980 ons zoontje aan hem gaf en zei: ‘Ik kan het niet meer, het geloof staat tussen ons in. Ik ga weg.’ Ik liet hen achter en ging met de auto naar mijn ouders. Onderweg, toen ik bij Sneek was, begon ik hard te huilen. Ik was op van het zoeken. Bestaat God nu wel of niet?”
“Harry luisterde altijd christelijke muziek en ik vond dat niet erg. Ik voelde me er veilig bij. Dus ik zette dat op en ik huilde: ‘Heere Jezus, als U echt bestaat, geef mij dan het geloof dat Harry heeft. Laat me zien wie U bent.’ Toen zong ik huilend mee met de muziek: ‘Ik geef me nu, aanvaard me nu.’ Vanuit mijn tenen zong ik het mee. Ik ervoer God op dat moment heel dichtbij.”
Zelf gevonden
“Het mooie is dat ik God helemaal zelf heb gevonden, op dat moment. Ik was alleen met Jezus. Daardoor was er nooit een twijfel in me dat ik onder invloed stond van anderen.” Ze kreeg ook een bijzondere ervaring, waarbij ze op de achterbank ervoer hoe duistere machten haar keel dicht wilden knijpen. “Ik kon op dat moment ook meteen iemand vergeven die mij iets heeft aangedaan in mijn jeugd. Ik werd die avond op 23 december 1980 een kind van God. Dat is nooit meer weggegaan.”
“Wel ben ik mijn famiilie kwijtgeraakt. Ze bezochten paranormale mensen zoals Jomanda, maar van Jezus wilden ze niets weten.”
“Toen ben ik teruggegaan naar Harry en inmiddels dienen we God nu veertig jaar samen. We zijn een geweldig team. Wel ben ik mijn familie kwijtgeraakt. Ze bezochten paranormale mensen zoals Jomanda, maar van Jezus wilden ze niets weten.”
Desondanks is het met haar moeder nog wel goed gekomen. “Ik heb haar op haar sterfbed over Jezus mogen vertellen, daar ben ik enorm dankbaar voor!”
