Prediker Jurgen Tholel is al een aantal jaar vanuit stichting HeartCry bezig om christenen te trainen, waarbij zowel het Woord als de missionaire drive centraal komen te staan. “In onze achterban komen we hypercalvinisten tegen die nooit evangeliseren, terwijl er ook evangelische christenen zijn die wel evangeliseren, maar hun exegese vanuit de Bijbel nog kunnen opkrikken.” In dit artikel vertelt hij over deze combinatie, en wat de kerk nodig heeft in een tijd als deze.
“Vanuit stichting HeartCry organiseren we regelmatig conferenties en ik ben uiteindelijk steeds vaker gevraagd om te spreken. We hebben naast de bediening een aannemersbedrijf en een druk gezin.”
12,5 jaar geleden kwam Tholel levend tot geloof in een pinkstergemeente, waar hij een hele goede tijd heeft gehad. Desondanks waren er ook wat theologische verschillen van inzichten, waardoor het gezin Tholel – met nog steeds veel wederzijds respect – vertrok uit de gemeente. Ze sloten zich aan bij Theo Visser van ICF, waar ze hielpen met gemeenteopbouw in Rotterdam. Daarnaast zijn ze actief voor HeartCry.
“We zien bij HeartCry veel conservatieve gemeenten die hun schoonheid hebben. Een mix van kerktraditie en goede exegese, is belangrijk. We verlangen tegelijkertijd naar opwekking en reformatie.”
Tegen de wind in
Toch is het slag predikers dat aangesloten is bij HeartCry een categorie dat ‘tegen de wind in predikt’, omdat het vaak scherp contrasteert met de Nederlandse cultuur, vertelt Jurgen. “We prediken bijvoorbeeld ook over kleding en opvoeding. In onze huidige maatschappij kleden we ons vaak heel bloot. We geloven niet dat dat Bijbels is. Daarnaast vinden we het belangrijk dat kinderen opgroeien met Bijbelse normen en waarden.”
“We zien dat mensen die de preken serieus nemen, vaak radicale keuzes maken. Sommige mensen hebben hun smartphone ingeruild voor een oude Nokia, en sommige ouders zorgen ervoor dat hun kinderen geen smartphone hebben. Zo voorkom je dat ze infobesitas hebben, wat onder veel tieners uiteindelijk kan leiden tot zelfmoord. Groepsdruk door smartphones is schadelijk voor tieners.”
Charismatische roots
De sterke nadruk op heiliging vanuit het woord, mede opgedaan bij HeartCry, zorgt er niet voor dat Tholel zijn charismatische roots volledig aan de kant schuift. “Aan de ene kant zijn we sterk conservatief, bijvoorbeeld ook over het huwelijk en homo’s en transgenders. Dat mogen we nooit toelaten in onze kerken. Natuurlijk zie je dat ook bij veel pinkstergeemeenten.
Maar wat ik sterk vindt aan de pinkstergemeentes, is dat ze een hart hebben voor evangelisatie. Bij veel ‘rechterflank-christenen’ ontbreekt dit. Ze groeien op met de uitverkiezingsleer, dat de noodzaak tot evangelisatie kan wegnemen. ‘Als je niet uitverkozen bent, kun je ook niet gered worden’, zo redeneert men.
Zowel de ‘sola scriptura’ (het woord alleen), als de bevlogenheid van de pinkstergemeente, zijn belangrijk.”
Rijkdommen in de Schrift
“De rijkdommen van de Schrift, die koesteren we niet altijd meer. Het moet altijd om Christus alleen draaien. Als Hij in het midden staat, dan voorkom je vaak ook verkeerde vormen van verdeeldheid.”
De focus op wat God voor ons doet en hoe wij overwinningen boeken, is volgens Tholel soms te ver doorgeslagen in evangelische kerken. “In eerste instantie gaat het niet om ons, maar dat we God centraal stellen. Dan komen we werkelijk tot genezing.”
In zijn rol als verbinder, komt Tholel weleens punten tegen waarin hij anders denkt dan anderen. “Bijvoorbeeld bij tongentaal. Persoonlijke geloof ik niet dat tongentaal inhoudt dat je bepaalde klanken uitspreekt. Dat probeer ik mensen weleens duidelijk te maken. Maar aan de andere kant kan ik iemand die dat toch doet, nog wel als een broeder zien. Als de persoon denkt dat hij God hiermee verheerlijkt, dan geloof ik niet dat het een zonde is. Bijvoorbeeld zoals liegen of stelen. Ik geloof zeker dat er onder mensen die deze klanken spreken, kinderen van God zitten.”
“Bij welke stroming je ook hoort, we moeten geen behagers zijn van mensen, maar alleen vreze hebben voor Hem. Dat is het belangrijkste.”