Jurjen ten Brinke woont al meer dan vijftien jaar in Amsterdam-Noord en investeert niet alleen in zijn eigen kerk, maar zeker ook in de buurt. Hij bezoekt nieuwjaarsrecepties van de gemeente, zat in het bestuur van de school van zijn kinderen en kent veel welzijnsorganisaties. “Een pastor vroeg me eens: ‘hoe ken jij zoveel mensen?’ Maar ik ben ervan overtuigd dat het goed is als je als voorganger de burgemeester, wethouder en andere beleidsmakers kent en spreekt. Je kunt zo meer impact hebben in je woonplaats.”
Op Witte Donderdag was Ten Brinke aanwezig bij de iftar-bijeenkomst in Amsterdam. Samen met een imam en een rabbijn was hij er te gast. Hij legt in dit artikel uitvoeriger uit waarom dit zo belangrijk is. “Ik ervaar dit als vrucht op het lang aanwezig zijn op dezelfde plek. Ik ken de politie, ik ken de sociale kaart van welzijnswerkers en ook de moskeeën en de imam.
Het is het gevolg van grote betrokkenheid. Ik bezoek nieuwjaarsrecepties, of het religieus overleg van de gemeente. Toen de spanningen rondom Charlie Hebdo er waren, was er veel onrust onder moslims. We kwamen samen om daar te praten. Ik was daar vaak als enige voorganger. Ik wil er namelijk niet alleen voor mijn kerk zijn, maar zeker ook voor de buurt.”
Evangelie
Het iftar-feest waar Jurjen was, is gefaciliteerd vanuit de gemeente in een partycentrum. Een iftar, het breken van het vasten, symboliseert het einde van een dag vasten in de islamitische vastenmaand. Hier zijn welzijnsorganisaties, islamitische organisaties aanwezig. Ten Brinke mocht daar tien minuten spreken over het thema ‘vasten’.
“Ik kreeg een enorm mooie kans om het evangelie uit te leggen.”
“Ik kreeg een enorm mooie kans om het evangelie uit te leggen. Ik vertelde hoe Jezus diende en voeten waste, ik kreeg de ruimte om te vertellen hoe God door Jezus naar ons toekwam en zelfs onze Bruidegom is. Wij vasten als christenen niet om iets van God gedaan te krijgen, maar omdat we graag bewust meer tijd met Hem willen doorbrengen.”
Van deze happening werd een foto gemaakt die Jurjen op social media plaaste. Daar kwam de nodige kritiek op, onder andere dat hij ‘een knieval’ zou maken richting de islam. Hij reageert hierop.
Ander geloof
“Ik heb tientallen ex-moslims in mijn kerk, denk je echt dat ik vind dat we als moslims en christenen hetzelfde geloven? Zeker niet. Dat maakte ik op die avond ook duidelijk. Ik vond het daarom ook leuk om met die imam hierover te spreken. Hij is vrij zwart-wit en staat bij sommigen zelfs als controversieel bekend. Hij zei tegen mij: ‘Heb je ook zo’n last van die oecumenische bewegingen die doen alsof alle geloven hetzelfde zijn?’ Ik vertelde de imam dat ik daar ook absoluut niet in geloof en dat onze geloofsovertuigingen flink verschillen. Daarna gaven we elkaar een hug; ja, dat kan gewoon!
Echter zijn er ook zaken waarin we elkaar wel vinden. Ik zei tijdens mijn toespraak ook: ‘De seculiere meerderheid vindt dat gelovigen achter de voordeur hoort, dat is niet zo, toch?’ Dan krijg ik heel veel bijval, haha. Ook maatschappelijk kunnen we zeker goed samenleven. Ik geloof dat veel moslims oprecht zoeken om de samenleving beter te maken.
Aan het eind van de avond kregen we ook alle drie bloemen. Maar de imam wilde zijn bloemen aan mij geven, en dan mocht ik mijn bloemen aan de rabbijn geven. Ik vind dat mooi. Dat is iets wat ik leer van die man.”
“Vooropgesteld: ik had ook een unheimisch gevoel toen de imam met een zangerige stem het vasten verbrak en ik daar op mijn stoel zat. Ik voel daar de geestelijke machten ook strijden.”
“Vooropgesteld: ik had ook een unheimisch gevoel toen de imam met een zangerige stem het vasten verbrak en ik daar op mijn stoel zat. Ik voel daar de geestelijke machten ook strijden. Maar andersom is bij ons ook gebeurd. Uit dezelfde moskee kwam een paar jaar geleden een jeugdgroep van 25 man een uur lang bij ons in de kerk. Ze kwamen een excursie doen en ik mocht met een powerpoint-presentatie het evangelie verkondigen. Deze relaties zijn mooi.”
Contacten
Ten Brinke vertelt hoe deze contacten ontstaan. Volgens hem ligt het in de basis dat je gelooft dat God zijn koninkrijk hier op aarde vormgeeft. “We bidden dat in het onze Vader. Dat betekent dat God niet alleen in de kerk te vinden is, maar ook in de door Hem geschapen wereld om ons heen. En dus leg je bijvoorbeeld connecties met moslims, of ervaar je Hem als je in de natuur loopt. Is God volledig in de natuur te ontdekken? Nee, daar heb je ook het evangelie voor nodig. Maar Gods koninkrijk is ook zichtbaar wanneer ik bij een iftar-bijeenkomst ben. In Matteüs 10:40 zegt Jezus: ‘Als ze jou ontvangen, ontvangen ze Mij; en als ze Mij ontvangen, ontvangen ze Hem, die Mij gezonden heeft.’ Ik moet mezelf dat vaak inprenten, maar het zijn woorden van God Zelf. Nou, dan ga ik vol vertrouwen op zo’n uitnodiging in.”
“Ik raad alle christenen aan: ga naar nieuwjaarsrecepties, doe vrijwilligerswerk, blijf vooral penningmeester van de voetbalclub”
Als ik een relatie met deze mensen heb, dan komen ze ook van harte bij het kerstfeest. Maar ik bedacht me laatst dat ik zelf nooit iemand van de politie of het stadsdeel heb uitgenodigd om iets te komen vertellen tijdens de kerstviering. Ik vermoed dat ze zeker zouden komen. Vervolgens is het een kans om hen onder het evangelie te brengen.
Ik raad alle christenen aan: ga naar nieuwjaarsrecepties, doe vrijwilligerswerk, blijf vooral penningmeester van de voetbalclub. Veel christenen zijn goed in gestructureerd vergaderen en ik heb in mijn eigen gemeente gezien dat leden zo voorzitter werden van het bestuur van een vereniging van eigenaren, een medezeggenschapsraad of een buurtcomité. Zo zijn ze het zout en het licht op die plekken.”