Pieter en Annelies van Walsem trouwden op jonge leeftijd en alles leek een sprookje. Totdat de stormen van het leven hen troffen, waaronder een huidziekte bij Pieter. Hierdoor liepen de spanningen in het huwelijk op. Ze besloten kortstondig uit elkaar te gaan. In de onderstaande video vertellen ze hoe God alles heeft hersteld.
In de video met presentator Gerald Troost blikken ze terug op hoe het begon. Pieter: “Ik startte op mijn 18eeen bedrijfje en Annelies kwam mij helpen met inpakwerk. Ze kwam van buitenaf en was wat vrijer in de omgang dan ik gewend was. Dat sprak me wel aan.”
Annelies: “Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar ik vond hem wel heel aardig. We hadden een klik. We gingen lekker kletsen en ik hielp Pieter ook graag om op te ruimen. Dat waardeerde hij.”
Liefde
Uiteindelijk nodigde Pieter Annelies uit om uit eten te gaan bij restaurant Van der Valk. “Via een liedje op de radio over liefde, zei ik: ‘Ik hou van je.’ Hierop reageerde Annelies heel blij verrast.”
“Via een liedje op de radio over liefde, zei ik: ‘Ik hou van je.’ Hierop reageerde Annelies heel blij verrast.”
“Ik hoopte wel dat het die dag zou gebeuren”, vertelt ze. “Zo was het namelijk gegroeid.” Ze kijken mooi terug op hun huwelijksdag en deden alles zoals het hoorde. Annelies trouwde in het donkerblauw, omdat dat hoorde volgens de reformatorische kerk van Pieter.
Ze trouwden toen Pieter 22 was en Annelies 18. Het was een mooie dag, maar Annelies adviseert mensen om niet impulsief te gaan trouwen. “Het is goed om levenservaring op te doen en even te wachten.”
Dieptepunten
Het huwelijk tussen Annelies en Pieter kende ook diepe dalen. Pieter vertelt. “Ik ben op een gegeven moment ziek geworden. Ik werd steeds beroerder en mijn huid ging eraf. Artsen konden het niet verklaren, het was een auto-imuunziekte, zeiden ze. Ik had veel lagen zalf op mijn huid.”
Omdat de huid openligt, is de kans op infecties groter. “De enige plek waar ik goed kon zijn, was in bad. Mijn lichaam was 24 per dag hard aan het werken, waardoor ik maar moeilijk in slaap kon komen. Dat werkte psychisch door en leidde tot dieptepunten.”
“Het enige wat ik dacht is: ‘Ik moet het runnen.’”
Vluchtgevoelens
Annelies vertelt hoe ze het meemaakte. “Je moet gewoon door. Je hebt een bedrijf, twee kinderen, hij heeft pijn, jeuk en is depressief. Het enige wat ik dacht is: ‘Ik moet het runnen.’”
“We stopten uren tijd in het bedrijf en het stopte haast niet. Het moeilijke was ook dat ik hem niet kon aanraken, wat ik wel nodig had. Maar het aanraken deed hem erg veel pijn.”
Annelies kende God wel, maar ze had nog niet een hele persoonlijke relatie met hem, zegt ze. “Ik kon voor mijn gevoel niet alles bij Hem kwijt. Daardoor kreeg ik vluchtgevoelens. Ik dacht: ‘Ik wil in een hutje op de hei gaan wonen.’”
Scheiden
Ze zocht op google naar termen als ‘christen en scheiden’, om een rechtvaardiging te hebben om weg te gaan. Pieter ontdekte dit en het was voor hem pijnlijk. “Pieter zei toen: ik wil dat je weggaat. Als jij niet inpakt, dan doe ik het voor je.”
Desondanks zagen ze elkaar wel dagelijks, omdat ze samen in het bedrijf werkten. “We spraken nul woorden tegen elkaar. Ik had nooit meer een woord met hem gewisseld. Totdat hij ineens zei: ‘Ik ga zondag gedoopt worden, kom je ook?’”
“Ik zei: ‘Je bent echt gek, dat ga je toch niet nu doen, midden in deze crisis?’ Ik vond dat echt gek.”
“Ik zei: ‘Je bent echt gek, dat ga je toch niet nu doen, midden in deze crisis?’ Ik vond dat echt gek. Ook besloot ik om niet te gaan.” Totdat ze op zaterdagavond in haar chalet zat en besefte dat ze beter wel kon gaan. “Ik dacht: ‘Stel dat het wel goedkomt, dan heb ik het belangrijkste moment uit zijn leven gemist.’”
Dopen
Pieter beleefde een bijzondere zondag. “Ik ging onder in het bad en ik voelde me een kleine baby. Ik was fris en alles was nieuw. Alle druk en gevangenschap was weg. Ik kon Annelies vrolijk gedag zeggen zonder pijn.” Annelies merkte ook een groot verschil en zag hoe ze in die week gezellig en vriendelijk met elkaar omgingen. Desondanks zat het wel in haar hoofd om nog te scheiden.
“Totdat we bij de mediator waren en en daar het hele verhaal vertelden, inclusief onze plannen om het geld goed te verdelen. Aan het eind zei ze ineens: ‘Ik heb niet het gevoel dat jullie moeten scheiden. Ga maar huwelijkstherapie volgen.’”
“Ergens gaf het me ook hoop. Ik was erdoor in de war, maar met veel hulp kwamen we dichter bij elkaar. Ik gaf me ook over aan God, vertelt Annelies.”
Verkering
Ze nam zich voor dat ze alleen bij Pieter terug zou komen als hij haar weer zou vragen. “Toen zei hij: ‘Wil je niet weer verkering met me?’ Vanaf dat moment werd ik helemaal overspoeld met liefde voor hem. Daarna hebben we weer zoveel meegemaakt en geleerd, maar het is zo erg veranderd dankzij God.”
Annelies vertelt: “Pieter is heel creatief en impulsief, dat vind ik heel leuk. Dat is typisch hij. Het is wie hij is.”
“Pieter is heel creatief en impulsief, dat vind ik heel leuk. Dat is typisch hij. Het is wie hij is.”
Pieter: “Annelies gaat overal honderd procent voor. Mensen weten: ze kan alles en dat is ook zo. Maar mensen zien niet wat het haar kost. Daar heb ik gewoon respect voor, ze is een enorme doorzetter.”
Op het strand heeft Pieter Annelies opnieuw ten huwelijk gevraagd. Uiteindelijk zijn ze opnieuw getrouwd en in de onderstaande video is te zien hoe Gerald Troost een mooi lied voor hen zong.
Pieter zegt aan het eind: “Ik heb je lief Lies, ik ben voor altijd de jouwe, je bent mijn mooie meisje.”