Op een bijzondere manier werden Ronald Lakhichand en zijn vrouw Priscilla in april dit jaar door God vanuit Nederland naar Bonaire geroepen. “In Nederland was ik oprichter en voorganger bij de gemeente Activate in Rijswijk. Al lange tijd was ik ook betrokken bij het justitiepastoraat in Nederland. Op een ochtend werd ik wakker met het beeld van een vlag, waarvan ik later ontdekte dat het de vlag van Bonaire was”, vertelt Ronald.
Ook had ik een droom waarin ik iemand omringd zag door water. De persoon riep naar mij: “Kom over en help ons!” Mijn vrouw had in dezelfde tijd een droom over een eiland, waarin ze wees naar de zon en uitsprak dat we daar naartoe moesten. Toen er later een officieel verzoek kwam van de overheid of ik in de nieuwe gevangenis op Bonaire het gevangenispastoraat wilde opzetten, was de klik er snel. We gaan waar God ons zendt. Hij heeft een plan voor het eiland.”
Pioniers
Het overdragen van de kerk in Rijswijk die Ronald en Priscilla vanaf 2018 hadden gepionierd, was niet makkelijk. “Voor een voorganger gaat dat best diep, maar het is niet mijn gemeente, het is de gemeente van Jezus,” zegt Ronald, die al eerder kerken leidde in Zuid- en Noord Holland.
“Het helpt als je weet wat je roeping is”, gaat hij verder. “Wij zijn pioniers. Dat betekent dat je een fundament bouwt, focust op discipelschap, leiders opricht en het daarna overdraagt. Wanneer er een vorm van stabiliteit ontstaat, trek je verder. We blijven de gemeente wel overzien en kijken naar uitbreiding.”
Waardevol
Wanneer ze op Bonaire aankomen, heeft Ronald al gauw goede gesprekken met de gevangenen. “Ik dacht meteen: Nu begrijp ik steeds beter waarom ik hier moet zijn. Het is echt nodig. Mijn hart breekt voor deze mensen. Ze zijn zo waardevol. Er is alleen in deze tijd bijna niemand die leven over ze uitspreekt.
Ik sprak met een jonge gast die voor een ernstige misdaad in de gevangenis zat. ‘Ik verdien de dood’, zei hij emotioneel. Ik vertelde hem het verhaal van de verloren zoon en dat er genade voor hem was. Hij barstte in tranen uit. Vergeving doet iets met een mens. Eigenlijk was het gewoon een hele lieve jongen die verkeerde keuzes had gemaakt.”
Talent
Ook ziet Ronald hoe enorm getalenteerd gedetineerden zijn. “Ze hadden alleen nooit gedacht dat ze het voor God of in de kerk zouden kunnen gebruiken. Zo was er een jongen die heel goed kon rappen. Ik heb hem uitgenodigd om dat in de kerk in de gevangenis te doen. Hij geniet er heel erg van dat hij zijn talent kan gebruiken. Nu is hij helemaal aan het opbloeien en herstellen.”
Pandemie
Vooral nu tijdens de pandemie is het belangrijk naar de verdwaalden en gebrokenen om te zien, benadrukt Ronald. “Blijf bidden voor de gevangenen, vergeet ze niet. De wettelijke rechten die ze normaal gesproken hebben, zoals bezoek ontvangen en kerkdiensten bezoeken, werden tijdens de pandemie van hen weggenomen. Daardoor liepen velen geestelijk vast en maakten foute keuzes. Inmiddels zijn we gestart met vier kerkdiensten per week. Dat wordt erg gewaardeerd, de kerk is belangrijk.
“Als ik de gevangenis inloop om mensen op te zoeken denk ik: Jezus is hier.”
Het is een vergeten groep, maar wij mogen hoop en licht brengen. De vrijwilligers zijn ook belangrijk. Voor sommigen ben jij misschien de enige Jezus die ze zullen ontmoeten. Al ben je er maar om koffie in te schenken of er gewoon voor ze te zijn. Jezus Zelf identificeerde Zich met de gevangenen. Hij zei: ‘Ik zat gevangen en jullie kwamen mij opzoeken’. Als ik de gevangenis inloop om mensen op te zoeken denk ik: Jezus is hier.”
Vrijheid
Iets anders wat Ronald raakt, is wat het met mensen doet als ze hun vrijheid kwijtraken. “Pas als je dingen mist, ga je ze extra waarderen. Zo is het ook met vrijheid. Wanneer mensen de gevangenis in moeten, komen er ineens dikke muren om hen heen. Dat doet veel met een mens. Ze lopen emotioneel vast en komen vaak in een negatieve spiraal. Door de waarheid te brengen, breng je ook vrijheid.
Zo was er iemand die zei: ‘Hier in de gevangenis heb ik vrijheid ontdekt’. Dat kan alleen maar als vrijheid een hartsgesteldheid is. De gedetineerden hier zijn daar hongerig naar. Ik vertel hen bijvoorbeeld om hun negatieve bril af te zetten van afgeven op het systeem. Ik leer hen om zich in plaats daarvan te richten op positieve dingen; Er is hoop, je hebt potentie, God is met je. Hij heeft een plan met je leven.
Als je ze die dingen meegeeft, zie je de verandering in hun ogen. Er ontstaat als het ware een vuurwerk van binnen. Zo mag ik het licht brengen en hen bemoedigen. Ik geloof echt dat sommigen predikers, schrijvers en dienstknechten van de Heer worden wanneer ze vrijkomen.
“Het gaat erom hoeveel potentie de persoon heeft, ongeacht waar die op dit moment is.”
Opleving
Wanneer ik in Nederland de gevangenis bezocht, ging ik vaak eerst in gesprek of God wel zou bestaan. Als ik hier de gevangenis binnenkom, verwachten ze dat ik over God spreek. Er heerst een andere cultuur. Er zijn ook al mensen tot geloof gekomen, eigenlijk heel ongeforceerd. Laatst vertelde iemand me dat hij een droom had waarin Jezus naar hem toe kwam. Er is een opleving gaande.”
Eenheid
Wat erg bijzonder is, is de eenheid die Ronald ziet in de kerk in de gevangenis. “Mensen van allerlei achtergronden komen in de gevangenis samen, in één kerk. Het is zo apart dat binnen de gevangenismuren, de muren van denominaties wegvallen. Er is een sterk gevoel van eenheid en dat is een vruchtbaar geestelijk klimaat om verder op te bouwen.”
Of hij nu dient als voorganger in de kerk of als justitiepredikant in de gevangenis, een ding is voor Ronald duidelijk: alle mensen zijn even waardevol. “Het gaat erom hoeveel potentie die persoon heeft, ongeacht waar die op dit moment is. Dat is hoe God naar mensen kijkt en zo mag ik een afgezant van Jezus zijn. Voor mij blijft een mens een mens. Het maakt niet uit of die verdwaald of gebroken is. Er is altijd hoop.”
