Martin Dol groeide op in een omgeving die hem afraadde om risico’s te nemen. ‘Kies maar een eenvoudige weg’, kreeg hij vaak te horen. Totdat Martin, onder andere in het contact met Martin Koornstra, merkte dat God een mooie roeping voor hem had. “Dat was heel spannend, ik besefte dat ik hiermee een comfortabel leven aan de kant legde”, vertelt hij. Hij heeft er het boek ‘Op zoek naar roeping van God’ over geschreven, en gaat uitgebreid onderwijzen hierover op het Groei-jaar van Royal Mission.
Foto: Elizabeth Heijblom
Hij vertelt: “De aanleiding om überhaupt een boek te schrijven over roeping en bestemming, is voortgekomen uit mijn eigen zoektocht. Ik kom uit een Drentse omgeving waar mij geleerd werd: ‘Een dubbeltje wordt nooit een kwartje’. Oftewel: je ontstijgt nooit de omstandigheden waar je nu in zit. Dat motto bleef rondzingen in mijn hoofd en maakte me onzeker.”
Podium
Toch had Martin wel een groot verlangen om God te dienen, alleen wist hij ook niet goed hoe dat moest. Hij dacht dat God alleen op ultieme wijze kon worden gediend op een podium. “En dat durfde ik niet voor grote groepen.”
“Ik kwam vaak slecht uit mijn woorden, maar ik had toch de indruk dat God me riep om theologie te studeren. Dus ik wist dat de kans groot zou worden dat ik moest spreken voor groepen mensen. Oftewel: iets moest veranderen in mijn leven, want anders zou het lastig worden.”
Al snel kreeg hij een kans, in zijn thuisgemeente in Valthermond. De oudste van de gemeente vertelde dat Martin door God geroepen is en legde hem ook de handen op. Dat was bevrijdend voor hem.
“De onzekerheid ging daarmee meer weg en ik werd ook vrij van mijn beperking. Het hele proces heeft gemaakt dat ik besefte hoe belangrijk het is om je roeping en bestemming te vinden.”
Hij heeft daar inmiddels veel over geleerd. “Mijn belangrijkste les over het vinden van je roeping, is dat het niet vastzit aan een taak. Het zit absoluut niet in het spreken op een podium. Het belangrijkste is dat je aanvaardt wie je bent. God heeft je uniek gemaakt – en het verraderlijke kan zijn dat je een ander probeert te zijn. Maar als we steeds een ander willen zijn, vind je je roeping en bestemming niet.”
Lastige omgeving
Het proces leerde hem ook afrekenen met het idee dat je als ‘dubbeltje’ geen ‘kwartje’ kunt worden. “Het was namelijk best een lastige omgeving. Omdat je zo ’normaal mogelijk’ moet zijn, heb je geen horizon om naartoe te werken.”
“Op mijn middelbare school had ik ook totaal geen ambitie of motivatie. Ik was toch maar middelmaat. Dat zit ook een beetje in de Drentse volksaard. De aanbeveling was dan ook om te kiezen voor een eenvoudige weg en een eenvoudige baan
“Totdat ik merkte dat God veel meer voor mij in petto had, zelfs in die mate dat ik mijn hoofd boven het maaiveld moest plaatsen. God maakte me duidelijk dat Hij me riep als leraar. Ik moest wel door wat barrières, maar een gebrek aan competentie en durf is geen belemmering voor God om je ergens voor te roepen.”
“Ik merkte dat ik groeide en dat er vrucht kwam. Mensen werden bemoedigd en opgebouwd, mensen kwamen tot geloof. God bleek wél een mooi plan te hebben met mijn leven. Ik was zo verbaasd dat mensen het boeiend vonden om naar mij te luisteren.”
Dol ging ook een boek schrijven, maar over zijn eerste boek deed hij ruim drie jaar. Steeds twijfelde hij of mensen het wel zouden willen lezen. “Het was een residu van een stuk onzekerheid. Inmiddels heb ik gezien dat het vrucht heeft gedragen.”
Kansen
Belangrijk in het ontwikkelen in je roeping is dat mensen je kansen geven. Dat gebeurde bij Martin ook. Naast zijn oudste, was het ook Martin Koornstra die hem hielp.
“Ik leerde Martin Koornstra kennen in de Bethel-gemeente in Drachten, waar ik in het kader van mijn theologie-studie stage liep. Hij zei: ‘hoe vind je het om een Bijbelschool te starten? Hij zag dat ik naast mijn stage gemotiveerde tieners die meer van de Bijbel wilden weten bij ons thuis had, wat uiteindelijk uitgroeide tot dertig tieners. Ik nam zelfs tieners mee naar spreekbeurten.”
“Martin erkende wat God op mijn leven had gelegd en wilde met mij bouwen. Inmiddels is dit uitgegroeid tot de fulltime school van Royal Mission en het Groei Jaar. Je hebt mensen nodig die jou erkennen in wie je bent en je kansen en ruimte geven.”
Niet blindstaren
Toch moet je daar ook niet op blindstaren, zegt Dol. “Heel veel mensen lopen hierin vast, want ze denken dat je roeping vastligt in een (grote) taak in de kerk. Daar kun je je op blindstaren en tijdens het ‘wachten’ hierop apathisch worden.”
“In mijn boek vertel ik dat je als kind van God vandaag al in je bestemming kunt wandelen. Je bestemming is namelijk gelegen in het verbinden met Jezus. Blijf vandaag dichtbij Jezus en je hebt je bestemming gevonden. Vandaaruit zal Jezus je leiden naar te plek die Hij voor ogen heeft..”
“Petrus wilde bewijzen dat hij Jezus liefhad door te zeggen dat hij voor Hem wilde sterven. Petrus faalde want diezelfde nacht verloochende hij Jezus tot drie keer toe. Na Jezus’ opstanding bood Jezus zijn vriendschap aan door Petrus in een persoonlijk gesprek tot drie keer toe te vragen of hij van Hem hield.
Bestemming
Na dat gesprek profeteert Jezus over Petrus dat hij voor Hem zou gaan sterven tot eer van God. Toen Petrus in het gesprek leerde om de hand van Jezus te pakken was hij in zijn bestemming. Met Hem kwam Petrus uit bij zijn ‘ambitie’ om voor de Heer te sterven. Iets wat hij uit zichzelf niet kon waarmaken.
“Vriendschap en intimiteit met God zijn dus dé basis in een roeping met God. Daarom zijn het bij het Groei-jaar hele belangrijke thema’s. Je leert er om een diepere relatie te bouwen met God, zicht te krijgen op Gods Koninkrijk en vervolgens vanuit Gods kracht te wandelen in je bestemming.”
“Soms moeten we het niet te ingewikkeld maken. Kijk niet op tegen die hele grote bedieningen, maar zie de kerk als een team waarin je samen functioneert. Iedereen heeft een andere roeping. Vergelijk het met voetbal: je hebt een keeper, een spits. Maar je moet niet de doelman in de spits zetten. Het is belangrijk dat iedereen wandelt in de unieke roeping die God voor hen heeft.”
[/mepr-show]