Ursula Mabolia verloor op haar vijfde jaar haar vader en daarop volgde jaren van verborgen rouw. Deze rouw is nooit helemaal weggegaan en komt bijvoorbeeld op Vaderdag nog weleens terug. Ze vertelt: “De momenten dat ik bij hem aan het ziekenhuisbed zat, vergeet ik nooit meer. Ik weet nog dat mijn vader me aankeek en het raakte hem dat ik zo verdrietig was.”
Ursula heeft over haar ervaringen het boek ‘Grieving daughters’ geschreven, waarbij ze ook onderzoeksresultaten verwerkt onder honderd vrouwen die zonder vader zijn opgegroeid. Daarin komt ze tot een belangrijke conclusie: Vaders zijn onmisbaar in het leven van dochters.
Ursula vertelt over haar ervaring. “Op mijn vijfde verloor ik mijn vader, die daarvoor lange tijd in het ziekenhuis heeft gelegen. Het is nog steeds niet duidelijk waaraan hij is overleden.
Ik heb niet veel herinneringen, maar ik weet wel dat we samen series keken en dat hij me weleens met mijn oudere zus bij de Mac Donald’s bracht om een Happy Meal te halen. Toch is de herinnering die mij het meest bij blijft de tijden dat mijn familie en ik hem bezochten in het ziekenhuis.
Voor mij was het een beetje normaal dat we hem opzochten in het ziekenhuis. Maar op den duur snapte ik wel dat het niet goed ging naar mijn vader. Ik weet nog dat ik naar mijn vader keek en zo aan het huilen was omdat ik zo bang voor hem was geworden. Het raakte hem dat ik zo in tranen was. Op een gegeven moment kregen we het bericht dat hij overleden was.”
Missen
Het leven ging voor Ursula gewoon door, maar vanaf haar achtste begon ze hem erg te missen. “Ik realiseerde het zo sterk en ik miste hem. Voor het slapen gaan huilde ik heel vaak.
“Ik was nooit echt zeker van mezelf, vond mezelf niet altijd mooi en ik liep rond met pijn.”
In mijn omgeving spraken we er nooit over en ik rouwde veelal in het geheim. Dat maakte me juist op de middelbare school erg eenzaam. Ik was nooit echt zeker van mezelf, vond mezelf niet altijd mooi en ik liep rond met pijn.
Bij vriendinnen die wel een liefhebbende vader hadden, zag ik veel meer structuur en zelfverzekerdheid. Je mist echt iets als je maar één ouder hebt. Tot mijn zeventiende liep ik rond met veel verdriet, maar na die tijd besloot ik om daarmee te stoppen en mijn leven goed op te pakken. Natuurlijk waren er nog weleens pijnlijke momenten, zoals op Vaderdag.”
Schrijven
Ursula besloot haar verhaal over het gemis van haar vader op papier te zetten. Maar ze wilde er geen zielig verhaal van maken, benadrukt ze. “Ik wilde dit onderwerp verder uitdiepen door ook onderzoek eraan te koppen. Ik hield een enquête onder honderd vrouwen die zonder vader zijn opgegroeid.
Voor mij was het schokkend om te ontdekken dat er zoveel dingen overeenkwamen. Ik dacht altijd dat er iets mis was met mij. We spraken thuis nooit over de effecten die het verlies van hem op ons had. Dus ik dacht dat ik de enige was die zich depressief, eenzaam en onzeker voelde.
Maar het bleek dat eigenlijk iedereen die vaderliefde zo miste, dat het gevolgen had voor hun mentale gezondheid. Sommige vrouwen worden bang voor mannen, zoals ik dat had. Andere vrouwen gaan juist aandacht zoeken van mannen.
Ik ontdekte ook dat zo’n zestig procent van de vrouwen geen contact meer heeft met de familie van vaders kant.
“Wat mij ook heeft helpen genezen is mijn vaders familie weer te zien na 15 jaar geen contact gehad te hebben. Ik kon mijn vader in hen terugzien.”
Door het boek te schrijven, kon ik het verlies van mijn vader goed een plekje geven. Je keert terug naar die momenten en dat was emotioneel. Maar ik heb het ook verwerkt en dus werkte het genezend. Wat mij ook heeft helpen genezen is mijn vaders familie weer te zien na 15 jaar geen contact gehad te hebben. Ik kon mijn vader in hen terugzien.”
Conclusie
In haar boek schrijft Ursula ook een duidelijk conclusie. “Mijn conclusie is dat vaders heel belangrijk zijn en dat mannen vaak niet inzien hoeveel impact ze op ons vrouwen hebben. Uit het onderzoek komt naar voren dat vaders je identiteit vormen.
Als je band met je vader slecht is, val je makkelijk ten prooi aan slechte mannen. Maar als je vaak hoort dat je mooi en slim bent, dan ben je zekerder van jezelf en kun je ook een betere partner vinden. Het heeft veel effect op je leven.
Als je dit gemist hebt, zal er altijd rouw of gemis zijn. Het is chronisch. Maar het is cruciaal om niet in die pijn te blijven hangen en geen slachtoffermentaliteit te krijgen. Je moet verder.”
Tips
Ursula vertelt wat ze mensen adviseert die te lijden hebben gehad onder het gemis van een vader. “Het helpt mij om het Woord van God te lezen, preken te luisteren én om naar goede voorbeelden in mijn omgeving te kijken. Ik heb geestelijke leiders om me heen en ik let goed op hoe die met elkaar omgaan.
Je moet hen ook advies durven vragen. Bijvoorbeeld over je partnerkeuze, baankeuze, geldzaken, wijsheid. Luister naar die mensen.
In het Woord van God staat ook dat als het je aan wijsheid ontbreekt, dat God het je overvloedig wil geven. Bijvoorbeeld door je naar mentoren te leiden, of je die wijsheid zelf te geven. Ik ben God zo dankbaar dat Hij me daardoor op weg geholpen heeft!”