Tijdens het Memorial Day-weekend in 2019 genoot Phil Dorn samen met zijn vrouw Lee Ann en dochter Chelsey van een dagje varen met vrienden in Destin, Florida. “Met zijn achten gingen we een tijdje het water op in de Destin Harbor en Crab Island en zochten een paar leuke plekken op het water hier in het Destin-gebied”, zegt Phil.
Tegen het einde van de dag gingen Lee Ann en Chelsey nog een laatste keer zwemmen. Even later zag Chelsey haar moeder onder water gaan en begon om hulp te schreeuwen. Phil: “Ik wist niet echt wat er was gebeurd. Totdat ik achter in de boot kwam en Lee Ann in feite tegen de achterkant van de boot in de bootschroef vast zag zitten”
Lee Ann was van de ladder gegleden en op de schroef gevallen die nog steeds draaide. Ze worstelden om haar los te krijgen. Minuten later kregen ze haar eindelijk weer op de boot. “Het enige waar ik op dat moment aan kon denken, was dat we er te lang over hadden gedaan…”, herinnert Phil zich.
Hoop en opluchting
Chelsey vertelt: “Mijn moeder ademde helemaal niet. Ik probeerde haar twee keer te reanimeren. Tijdens het reanimeren hoestte ze en opende ze haar ogen. Ik voelde op dat moment iets van hoop en opluchting. Ik pakte toen haar organen vast, omdat ik wist dat we ze in en zo dicht mogelijk bij haar lichaam moesten houden.”
Overweldigd en met een gebroken hart, wendde Phil zich tot God voor hulp. “Ik begon op de boot te bidden toen ik haar bij haar schouders vasthield. Ik wist dat het een heel moeilijk moment was”, zegt hij. “Er gaat zoveel door je heen. Maar ik bad voor mijn vrouw, voor mijn dochter en mijn zoon. Je weet gewoon niet wat er op dat moment aan de hand is.”
Serieus
Snel brachten ze Lee Ann naar de kust waar ze werden opgewacht door hulpverleners. Chelsey belde haar broer Karl en vroeg hem meteen te komen. Karl: “Ze hadden een enorm gebied afgezet. Toen ik de helikopter zag komen, realiseerde ik me hoe serieus het eigenlijk was.”
Toen ze in het ziekenhuis aankwamen, hoorden ze over de ernst van haar verwondingen. “Meneer Dorn, ik moet u zeggen dat we op dit moment niets voor uw vrouw kunnen doen. Ze is te onstabiel. Het enige wat we kunnen doen, is proberen het zo comfortabel mogelijk voor haar te maken”, werd er gezegd. “Op dat moment konden we alleen maar bidden en zoveel mogelijk mensen met ons mee laten bidden”, zegt Phil.
Lee Ann klampte zich vast aan het leven. Ze had een ingeklapte long van het verdrinken en haar nieren waren gestopt. Het lukte de artsen om een spoedoperatie uit te voeren. Toen volgde een tweede operatie om het zoute water uit haar buik weg te krijgen. Gelukkig herstelden haar nieren al snel. “We hebben uit de eerste hand gezien hoe die gebeden ons hielpen”, zegt Chelsey. “Ik ben heel erg dankbaar.”
Voordat ze haar uit de kunstmatige coma haalden, deden artsen een EEG en ontdekten ze burst suppressies; een aandoening die hersenbeschadiging veroorzaakt en uiteindelijk tot de dood leidt.
Intense gebeden
De gebeden van de familie werden intenser. “Ik herinner me dat ik huilde en God smeekte dat ik bereid zou zijn om wat dan ook maar te doen, als zij het maar zou redden”, zegt Karl. “Het was heel apart, alsof ineens alles waar ik me zorgen over maakte, naar de achtergrond raakte. Het was alsof ik voor het eerst in mijn leven … echt God ervoer.”
“onze huisarts vertelde ons: ‘je bent net getuige geweest van een wonder.’ ”
Wonder
De volgende dag leverde een tweede EEG een wonderbaarlijk resultaat op. “De neurochirurg kwam terug in de kamer en zei: ‘Dit is ongelooflijk, maar we hebben geen burst suppressies gevonden en we kunnen op dit moment geen schade zien.’ Je moet begrijpen; zoiets gebeurt niet zomaar”, zegt Phil.
“Onze huisarts vertelde ons: ‘Hier is absoluut geen medische verklaring voor. Je bent net getuige geweest van een wonder.’ Dat waren letterlijk de woorden die hij gebruikte, zegt Chelsey.
De situatie van Lee Ann werd al snel stabiel. Ze bracht 12 dagen door op de IC en werd op dag 16 uit het ziekenhuis ontslagen. Haar reis was niet gemakkelijk, maar alle betrokkenen ervoeren de kracht van gebed en Gods goedheid in die tijd.
Gered
“Ik weet zeker dat ik ben gered door God en gebed”, zegt Lee Ann.”Ik geloof dat het het geloof achter de gebeden was dat God hoorde. God heeft me gered en ik ben een miljoen procent blij dat ik hier nog steeds ben.”
“Nu mag ze haar kleindochter in de armen houden. Ze mag bruiloften meemaken en deel uitmaken van dingen waarvan ik dacht dat ik haar daarbij zou moeten missen”, zegt Chelsey.
Phil besluit: “Als je me vraagt hoe het nu met haar gaat, vind ik dat ze het fantastisch doet. Want ik herinner me dat moment. Het is wonderbaarlijk om te zien waar ze vandaan komt. Vanaf het moment op de IC tot wat ik nu zie. We realiseerden ons allemaal dat het God was die al deze dingen heeft bewerkt. Wij hadden het geluk om er deel van uit te maken en het te zien.”
Lees hier het originele artikel.