Lisa Koek (26) werkt als verpleegkundige in een Amsterdams ziekenhuis en ziet gebeuren hoe familieleden afscheid van elkaar moeten nemen, omdat een familielid sterft aan corona. Een heftige situatie, ook voor Lisa. “Natuurlijk probeer je het los te laten, maar ik neem deze emoties soms wel mee naar huis.”
Lisa vertelt hoe haar leven sterk veranderd is door de coronacrisis. “Sinds de uitbraak van corona is onze afdeling omgebouwd tot covid-unit. We zijn er nu op gericht dat patiënten het overleven.”
Ze legt uit: “Je moet je voorstellen dat er een patiënt binnen kan komen met wie je een normaal gesprek voert. Dan kan het zijn dat die persoon er de volgende dag niet meer is. De patiënt kan naar huis zijn gestuurd, maar ook op de IC liggen of overleden zijn. Dat maakt het moeilijk, omdat je in korte tijd een band opbouwt met mensen.”
“Je moet je voorstellen dat er een patiënt binnen kan komen met wie je een normaal gesprek voert. Dan kan het zijn dat die persoon er de volgende dag niet meer is.”
Lastige periode
Lisa Koek vertelt dat dit een lastige periode voor haar is. “Ik ben best wel wat gewend op onze afdeling. Ik heb mensen op verschrikkelijke manieren zien overlijden. Maar nu is het toch anders. Je ziet mensen in hele korte tijd sterven.”
“Als iemand op sterven ligt, mag er een familielid bij zijn. Vaak is dat een partner. Dan hoor je de partner zeggen tegen de patiënt: ‘Ik hou van je en ik hoop dat je me hoort.’ Of je hoort diegene over andermans hand wrijven.”
“Het enige dat je nog kan doen is hen dan op hun gemak proberen te stellen. Je voelt je verder machteloos. Deze emoties neem je toch mee naar huis.”
God
“Ik probeer mijn man weleens uit te leggen wat ik die dag ervaren heb, maar mensen begrijpen het nooit helemaal, omdat ze er niet bij waren. De enige die het helemaal begrijpt, is God. Hij is de enige die troost biedt in deze situatie. Dat is ook het enige dat me kracht en troost geeft om er te zijn voor familieleden. Zonder Zijn kracht kan ik dat niet.” Lisa vertelt dat ze zelf veel steun heeft aan Psalm 139 vers 2 tot 18.
“De enige die het helemaal begrijpt, is God. Hij is de enige die troost biedt in deze situatie.”
“Mensen vragen mij of ik niet bang ben om corona te krijgen. Dan zeg ik ‘nee’. Ik ben helemaal niet bang daarvoor. Want ik weet dat Hij erbij is.”
Ook vragen mensen zich af hoe dit kan gebeuren, als er een God is. “Ik heb zelf ook over deze vraag nagedacht en ik begrijp het ook niet allemaal. Maar God heeft mijn ogen wel geopend. Hij liet me zien dat dit eigenlijk de verkeerde vraag is. Het gaat er niet om waarom dingen gebeuren, maar hoe we ermee om gaan.”
Troost en blijdschap
“Als je bezig bent met ‘waarom-vragen’, dan kan het wrok of boosheid brengen. Maar als je het omdraait en je vraagt je af: hoe betrek ik God hierin? Dan kun je erachter komen dat je hem er niet optimaal bij betrekt.”
“Als je dat wel doet, dan worden je vragen omgezet naar troost en blijdschap. Op deze manier weet ik: ik mag volhouden en hoop houden, want God is goed!”