Ailey de Haan verhuisde van Rotterdam naar Haarlem en kwam in een klas waar ze niet geaccepteerd werd. Daar had ze het erg moeilijk mee. “Ik was zo verdrietig. Ik begon na te denken over hoe het zou zijn als ik er niet meer was, en of mensen mij zouden missen.” Ze vertelt hoe God alles veranderde.
Ailey vertelt haar verhaal. “Ik ben christelijk opgevoed met twee fantastische ouders. Ik ben geboren in Ede, waarna ik snel al verhuisde naar Rotterdam. Daar werd mijn broertje Yorick geboren. Ik was een jaar. Toen ik twee was, escaleerde een onschuldig griepje bij Yorick heel snel naar een hersenvliesontsteking, waar hij ook helaas aan overleed. Hij werd acht maanden oud. Daar heb ik heel veel last van gehad. Ik kon het tot een paar jaar geleden niet accepteren.”
“Ik ben daar gestart op de basisschool en had veel vriendjes en vriendinnetjes.”
“Na een paar jaar in Rotterdam te hebben gewoond zijn we verhuisd naar ons tweede huis in Rotterdam. Daar werd mijn tweede broertje geboren. Wat was ik blij dat ik weer een broertje had. Ik ben daar gestart op de basisschool en had veel vriendjes en vriendinnetjes.”
Dominee in Haarlem
“Doordat God mijn vader riep om als dominee te gaan starten in Haarlem, zijn we ook na een paar jaar daar weer verhuisd, naar ons huidige huis in het Haarlemse Schalkwijk. Daar is ook mijn zusje geboren. Ik moest afscheid nemen van mijn basisschool en mijn vriendjes en een hele nieuwe start maken op een basisschool. Dit was heel moeilijk. De kinderen op mijn nieuwe basisschool accepteerden me niet en wilden niet dat ik bij hun in de klas kwam. Ze sloten me heel erg buiten.”
“Ook waren ze een stuk verder met de lesstof. Dus ik moest hard werken om op hun niveau te komen, dat was moeilijk. Mijn identiteit die ik in de afgelopen jaren aan het opbouwen was, kreeg ineens een enorme dreun. Van het sociale, vrolijke meisje werd ik ineens stil en verlegen. Ik ben opgegroeid met God, en heb God ook wel altijd ervaren, maar om alleen God te hebben in een tijd van kind zijn voelde best eenzaam. Mijn ouders zagen dat die basisschool niet goed voor me was, dus ben ik na een paar maanden na een andere school gegaan. Ook al was de andere basisschool veel beter voor me, ik was nog steeds heel voorzichtig.”
Dieptepunt
“Toen het eindelijk zover was om naar de middelbare school te gaan was ik blij dat ik het advies mavo/havo kreeg. Dat heb ik een jaar geprobeerd, maar ik dacht dat het voor mij toch beter was om mavo te gaan doen. Ik kwam weer op een nieuwe school, in een nieuwe klas, met nieuwe mensen. Dat jaar is een dieptepunt in mijn leven geweest. Ik had alleen mijn beste vriendin, maar die werd de hele tijd van me weggetrokken.”
“Dat jaar is een dieptepunt in mijn leven geweest.”
“Een meisje wilde niet dat we met elkaar praatten en elkaar niet zagen. Ze heeft ook vaak gezegd tegen me dat ik hier beter niet had kunnen zijn en dat ik mijn vriendin niet verdiende. Ik kreeg een depressie. Ik snapte niet wat ik verkeerd had gedaan. Ik begon kleine sneeën bij mezelf te maken, die ik erin grafeerde met een vel papier. Niet diep, niet dat mensen het konden zien, maar ik deed het wel. Aan het eind van het jaar was ik alleen thuis en ik was zo verdrietig. Ik begon na te denken over hoe het zou zijn als ik er niet meer was. Zouden mensen mij dan missen?”
Identiteit in God
“Toen greep God in. Ik heb het niet gemerkt, maar die dag was het begin van het einde. Ik begon meer voor mezelf op te komen en werd minder stil. Ik durfde mijn ouders hierover te vertellen en ben samen met hen verder gekomen. Ik ging naar een christelijk kamp waar ik zoveel christelijke mensen ontmoette. Iemand heeft voor mij gebeden op dat kamp. Hij vroeg met heel zijn hart aan God of ik een betere klas mocht krijgen, een klas die leek op een familie. En God heeft zijn gebed verhoord. Ik kreeg een klas die voelde als familie. Ik werd sterker en vormde mijn identiteit in God.”
“Ik hou van mensen en weet zeker dat God mij die empathie en die passie heeft gegeven om mensen verder te helpen.”
Mijn vader begon Bijbelschool Rotsvast in 2016. Die bijbelschool heeft mijn leven veranderd. Ik ben gegroeid in zoveel aspecten. Mijn leven is op zijn kop gezet door het enthousiasme en het verlangen naar meer van God, wat ik kreeg. Ik wilde meer leren over de God die ik al mijn hele leven kende. En ik heb God ervaren zoals ik Hem nog nooit ervaren heb.
Ik ben nu bezig met de opleiding verpleegkunde. Ik hou van mensen en weet zeker dat God mij die empathie en die passie heeft gegeven om mensen verder te helpen.
God heeft mij laten zien dat ik van waarde ben en dat ik geliefd ben. En als ik dat ben, ben jij dat ook!
WoW wat een verhaal, een lach en een traan. Als Gods geliefde kind mag je in deze wereld staan Ailey. We hebben allemaal een David die we moeten verslaan en ik ben vreselijk trots op de manier waarop jij in het leven staat, ook al ken ik je helemaal niet. Ik heb het voorrecht je vader te kennen en ik weet dat hij super trots is op zijn “kleine meid”. Ik wens je alle goeds injectie leven en bovenal Gods rijkelijke zegen.
Groetjes,
Jakob Muis