“Er is nooit plotseling een dag geweest dat ik mijzelf apostel ben gaan noemen,” vertelt apostel Hans Tims op zijn kantoor in IJsselstein. Tims staat inmiddels al meer dan 50 jaar in de bediening. Onlangs was hij nog in Lviv-Oekraïne. “Het gaat bij God niet om logo’s, ego’s en titels, maar om een dienend hart. Een apostel is in eerste plaats een geestelijk vader. Het heeft alles te maken met de roeping van God en een herkenning en erkenning bij anderen.”
Waarom hebben wij in Nederland er toch zo’n moeite mee om iemand aan te spreken als apostel of profeet? Hans Tims (73) schiet in de lach vanachter zijn kop koffie. “Wij zijn een landje van doe maar gewoon en hebben er moeite mee als iemand boven het maaiveld uitsteekt. Het is dan ook niet zo dat ik ergens binnenloop en roep: ‘goedendag, apostel Hans meldt zich!’ Ik heb mijzelf nooit benoemd als apostel. Aan de andere kant als je een apostolische bediening hebt, moet je er ook niet voor weglopen. Het is een God gegeven bediening. Dat geldt voor alle bedieningen. Het is ook niet iets waarvoor je kan studeren.”
Dienen onder reverend R.W. Schambach
Tims heeft een indrukwekkend leven van meer dan 50 jaar in de bediening achter de kiezen. En die bediening startte eigenlijk al toen hij als 18-jarige Hagenees tot geloof kwam in een evangelisatiecampagne in Delft. “Vanaf die dag ben ik de Heere gaan dienen. Ik heb ook mijn vrouw Esther in de zending mogen leren kennen. We hebben samen mogen bouwen aan een prachtig werk. Al jong mocht ik een tijd dienen onder de bekende Amerikaanse opwekkingsprediker reverend Robert William Schambach. We reisden kriskras door Amerika met verschillende trucks en een tent waarin dagelijks zo’n tienduizend mensen samen kwamen. Het was een kostbare tijd waarin ik God krachtig heb zien bewegen. Duizenden mensen werden gered en genezing en bevrijding was aan de orde van de dag. Hier heb ik veel mogen leren over de kracht van de Heilige Geest.
“Eenmaal terug in Nederland, wist ik “De Heilige Geest maakt het verschil”. Dat thema was én is nog steeds heel belangrijk voor mij. Mijn vrouw Esther en ik zijn later een eigen stichting begonnen. Hans en Esther reisden veel rond in binnen en buitenland voor hun bediening. Esther Tims was in die tijd een zeer bekend gospelzangeres en maakte onder meer 10 solo-albums. “Esther wilde altijd een ondersteunde factor voor het Woord zijn. Zo hebben we onder meer dankzij haar muziek in honderden traditionele kerken het evangelie mogen brengen. Met haar zang heeft zij velen tot de Heer mogen leiden.”
Pastors in IJsselstein
Uiteindelijk werden Hans en Esther in 2006 geroepen om pastors te worden in IJsselstein. “Dat lag totaal niet in de lijn der verwachting van ons leven,” lacht apostel Hans. “Om heel eerlijk te zijn, het hoefde ook niet zo van mij. We hadden immers al een mooie reizende bediening.” Gods wegen zijn echter ondoorgrondelijk en uiteindelijk werden Hans en Esther pastors van een kleine gemeente van 90 mensen in IJsselstein. De ‘groei’ liet in het begin wat op zich wachten.
Nog voordat ik mijn eerste boodschap had gepredikt waren er al 35 mensen vertrokken.”
“Niet iedereen was blij met onze komst. Nog voordat ik mijn eerste boodschap had gepredikt waren er al 35 mensen vertrokken.” De apostel lacht enigizins weemoedig als hij terugdenkt aan die tijd. Uiteindelijk werd deze kleine kerk, een bloeiende gemeente van meer dan 300 mensen. Deze gemeente hebben zij in 2016 overgedragen aan hun Zuid-Afrikaanse schoonzoon en hun dochter Sharon. Zij hebben daar geen dag spijt van gehad en tot op de dag van vandaag zijn Hans en Esther nog steeds onderdeel van deze gemeente.
“God bouwt zijn Koninkrijk vanuit de lokale gemeente”
“We houden ook veel van deze gemeente en van de kerk ansich,” vertelt Hans enthousiast. De kerk is immers waarvoor Jezus zijn leven heeft gegeven. We zien ook echt het belang van de lokale gemeente in. Vanuit de lokale kerk zet het werk van God zich voort. Of het nu gaat om zending of de vijfvoudige bediening, God bouwt vanuit de lokale kerk.” Als apostel en leraar is Hans Tims ook buiten zijn eigen kerk bijzonder actief. Hij leidt zo onder meer het samenwerkingsverband van gemeenteleiders Friends for Ministries in Fellowship (FMF), coacht jonge christelijke leiders en reist veel rond als spreker.
Voor vele christenen is het nog steeds lastig te accepteren dat het bijbels patroon van de gemeente van Jezus Christus haar fundament vindt in die van apostelen en profeten. Waarom? “De naam apostel heeft een vreemde lading,” legt Tims uit. “Zeker voor mensen die geen kennis hebben van de vijfvoudige bediening. Er bestaat echter ook de misvatting dat na de eerste nieuw-testamentiche apostelen, het apostel-tijdperk is afgelopen. Maar dat is zeker niet het geval en makkelijk te bijbels te weerleggen.
“Bij God gaat het niet om ego’s, logo’s of titels”
Er is helaas veel misbruik gemaakt van de titel apostel, vertelt hij. Mede hierdoor heeft deze bediening ook schade opgelopen. “Niet iedereen die zich apostel noemt, is ook daadwerkelijk een apostel. Je ziet vaak dat te pas en te onpas men zich deze functie eigen maakt. Er zijn culturen waar iedereen en alles apostel en profeet is.” Volgens Tims is het voor sommigen een soort prestige-titel. “Maar de ene bediening is niet meer dan de andere. Bij God gaat het niet om ego’s, logo´s of titels, maar om een dienend hart.
Tims steekt zijn hand op en spreid zijn vingers. “Kijk. Er zijn vijf bedieningen die Jezus als gaven aan de gemeente heeft geschonken: apostel, profeet, herder, leraar en evangelist. Jezus droeg al die bedieningen in zich, Hij was alles en toch zo dienstbaar. Als een apostel moet je dan ook allereerst dienstbaar zijn en dienen vanuit het hart van een vader.” Tims heeft zichzelf overigens ook nooit een apostel genoemd vertelt hij. “Ik heb nooit op een dag gezegd van, zo nu noem je mij apostel.” Hij slaat voor de grap met zijn hand op tafel. “Nee, mensen begonnen mij op een gegeven moment zelf zo aan te spreken.”
En dat is waar het volgens Hans ook om gaat. “Je benoemt jezelf niet tot apostel, maar het is iets wat anderen zien in jou. Je wordt herkend en erkend door anderen. Dit wordt dan vervolgens weer bevestigd door vrucht te dragen.” Je moet jezelf daarbij overigens ook nooit verheffen in zo’n titel, volgens Tims. Hij wijst op zichzelf. “Kijk, ik blijf gewoon altijd Hans Tims en je moet altijd nederig blijven. Je bent en blijft altijd ondergeschikt aan de Meester. Het heeft gewoon alles te maken met de roeping van God.”
God bouwt het fundament op de apostelen en profeten
Er bestaat volgens Hans echter wel een gevaar, als wij binnen de hedendaagse kerk geen apostelen en profeten erkennen. “Het is religieus denken wanneer je stelt dat er geen apostelen en profeten meer zijn. Deze bedieningen zijn namelijk fundamenteel voor het werk in de gemeente. Zonder de bedieningen van de apostel én de profeet, zal de kerk zich nooit ten volle ontwikkelen. En dat is juist wat de duivel wil en waarom er zoveel weerstand is tegen het benoemen van deze bedieningen. Het moet daarom normaal worden dat we in de kerk begrip en erkenning hebben voor de apostel en profeet. Zij zijn immers niet voor niets het fundament waarop Christus zijn kerk bouwt.
“Het is religieus denken wanneer je stelt dat er geen apostelen en profeten meer zijn.”
Tims bouwt als apostel niet alleen in Nederland mee aan de kerk. Hij reist ook regelmatig nog over de grenzen om mee te bouwen aan de internationale kerk. Zo is hij bijna jaarlijks te vinden in Israël en was hij onlangs nog te vinden in Brazilië. Hier mocht hij een echtpaar als voorgangers inzegenen en onder meer dienen in de nieuw geplante gemeente en in gevangenissen. Daarnaast reisde Hans Tims samen met pastor Wenzel Beukes afgelopen voorjaar met drie man af naar Lviv in Oekraïne, in een bus vol hulpgoederen om de lokale kerk te bemoedigen.
Fellowship bieden in Oekraïne
“Je zou denken dat ze daar het meest behoefte hebben aan materiële goederen, voedsel, medicijnen en noem maar op. Maar deze voorgangers gaven aan het meeste behoefte te hebben aan fellowship. Ze leven een eenzaam bestaan. Ze hebben daar onder meer een avondklok, waardoor je ook s’avonds geen diensten kunt houden. Mensen zijn daarbij angstig, gevlucht, mannen en zonen in oorlog en sommigen vechten echt aan het front. Dan hebben ze ook nog dat hun gemeente uit elkaar is geslagen. Hierdoor hebben deze gemeenteleiders volgens eigen zeggen momenteel het meest behoefte aan fellowship.”
“Ziet God mij nog?”
Voor deze voorgangers wil apostel Hans en pastor Wenzel Beukes een retraite organiseren. “Zodat zij elkaar weer kunnen ontmoeten op een relatief veilige plek en naar elkaars verhalen kunnen luisteren. Deze leiders zijn erg eenzaam in wat zij doen. Sommigen van hen hadden grote gemeentes, maar lopen nu eenzaam rond en weten niet meer wat hun roeping is. ‘Ziet God mij nog?’ Dat is de vraag die sommigen van deze mannen zich stellen.”
“Wij willen daar vooral heengaan om hen te bemoedigen en te versterken. Ze willen de stem van God horen en weten wat de toekomst gaat brengen. Daar willen wij bij helpen. Er zal een tijd van impartatie zijn, onderwijs en fellowship. Wij willen daar gewoon voor ze zijn. Naast deze leiders gaan staan. Wij willen ze laten weten dat ze er niet alleen voor staan. We willen zeggen: hé, jij bent niet vergeten.”