Het is nieuwjaarsdag wanneer ik dit schrijf. De dag dat je nog één keer achterom kijkt om vervolgens vooruit te kijken naar het nieuwe jaar. Wat gaat dit nieuwe jaar brengen? Afgelopen week kwamen de eerste goede voornemens al voorbij. Iemand scheef dat ze voor zichzelf een betekenisvol woord voor 2023 had. Zo geeft iedereen invulling aan het nieuwe jaar.
Zelf schreef ik vorige week over mijn eerste goede voornemen voor 2023: ‘Mijn zorgen bij God brengen. Jezus mijn last laten dragen. En Hem dankend Zijn rust ontvangen.’ Dat betekent meer van Hem en minder van mij. Hier wil ik vandaag nog een voornemen aan toevoegen. Het is eentje die wat uitleg vergt. Het vraagt om een introductie.
Verhaal
Het gaat om de introductie van een aardige jongen, met ‘gitzwart haar en donkere ondeugende ogen’. Het is een jongen met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Iemand die het beste voor heeft, maar waar ‘de grote mensen’ iets van vinden. Hij wordt niet begrepen. Hij leefde zo’n 100 jaar geleden in Rotterdam. Niet echt. Het is een fictief karakter. Het is een jongen met én uit een verhaal.
Nu, zo’n 100 jaar later was diezelfde jongen in het nieuws. Echt waar! Misschien heb je het wel gezien of gelezen. Het zat zo: Het verhaal van deze jongen werd een film. En van die film, daar vonden ‘de grote mensen’ iets van. Je raadt het al: die jongen is Pietje Bell. Een goed bedoelende jongen met een hart van goud.
Nee, ik ga niets vinden van het nieuwsbericht, de film of de boeken. Ik wil graag iets anders delen: Deze situatie van afgelopen week en het verhaal van 100 jaar oud doen me denken aan een gebeurtenis van 2000 jaar geleden. Het is een gebeurtenis waar ‘de grote mensen’ iets van vinden. Je leest het verhaal in het evangelie van Marcus – Marcus 10:13 HTB:
‘Enkele moeders brachten hun kinderen bij Jezus. Zij wilden graag dat Hij ze zou aanraken, maar de leerlingen traden daartegen op.’
Zie je? Het zijn opnieuw ‘de grote mensen’, die ergens iets van vinden. Het zijn zelfs de leerlingen van Jezus! Zij zouden toch beter moeten weten? Het tegendeel is waar. Ze meenden het zelfs beter te weten, dan Jezus zelf! Zou het goed bedoeld zijn? Vast. Maar het was niet Jezus’ bedoeling. Jezus leert zijn leerlingen (en de moeders van deze kinderen) een les – Marcus 10:14-15 HTB:
‘Jezus zag het en nam hun dat kwalijk. ‘Laat die kinderen toch bij Mij komen,’ zei Hij. ‘Houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God is juist voor wie is zoals zij. Het is zelfs zo dat wie niet als een kind in het Koninkrijk van God gelooft, er nooit kan komen.’’
Jezus is heel duidelijk: ‘Als je het Koninkrijk van God niet ontvangt, zoals een kind dat doet, kun je het niet binnengaan.’ Dat laat niets te wensen over. Jezus draagt ‘de grote mensen’ op om te worden als een kind. Dat Jezus dit nog eens moet zeggen is best bijzonder. Eerder, in Marcus 9 had Jezus Zijn leerlingen hier ook al over onderwezen.
Dat kwam zo: Jezus’ leerlingen hadden onderling gesproken over een echt ‘grote mensen’-onderwerp: De leerlingen hadden onderweg lopen discussiëren of ruzie lopen maken over wie van hen de belangrijkste was. Kun jij je het voorstellen? Ik wel. Wij mensen vinden het erg belangrijk om belangrijk gevonden te worden.
Jezus leerde de discipelen toen deze les – Marcus 9:35-37 HTB:
‘Hij ging zitten en riep hen bij Zich. ‘Luister,’ zei Hij, ‘wie de eerste wil zijn, moet de allerlaatste zijn en iedereen dienen.’ Hij riep een kind bij Zich. Toen het tussen hen in stond, sloeg Hij zijn arm om het kind heen en zei: ‘Wie uit liefde voor Mij zoʼn kind ontvangt, ontvangt Mij. En wie Mij ontvangt, ontvangt mijn Vader, die Mij gestuurd heeft.’’
Onderwijs
De leerlingen wisten beter. Ze hadden al gehoord van Jezus, dat ze de kinderen moesten ontvangen. Ze hadden al geleerd, dat hun persoonlijke drijfveren en motieven ondergeschikt waren. En toch… toch maakten ze zichzelf opnieuw belangrijk door de kinderen de toegang tot Jezus te ontzeggen. Daarmee liepen de Jezus voor de voeten. Evangelist Mattheüs schrijft het nog iets anders op – Mattheüs 18:2-4 HTB:
‘Jezus riep een kind bij Zich en zette het midden in de kring. ‘Als u niet verandert en net zo wordt als de kinderen,’ zei Hij, ‘zult u nooit in het Koninkrijk van de hemelen komen. Wie zichzelf zo eenvoudig en klein vindt als dit kind, is de grootste in het Koninkrijk van de hemelen.’
Wij mogen worden als de kinderen. Het koninkrijk van God binnengaan doe je als een kind. Die moeders wisten dat! Of ze gehoord hadden van het onderwijs over belangrijk zijn, dat leert de Bijbel niet. Ze wisten wel dat ze bij Jezus op de juiste plaats waren. En die kinderen? Die kinderen wáren op de juiste plaats! Ongeacht wat ‘de grote mensen’, daarvan vonden.
Yes! Ik wil zo’n kind zijn! Dat is mijn tweede goede voornemen voor 2023. Ik wil worden als een kind. Een kind dat vol verwachting naar Jezus kijkt, ziet wat Hij doet en vol verwondering luistert naar wat Hij tot zijn leerlingen zegt. Waarom? Ik wil niet zijn als ‘de grote mensen’; ik wil Zijn koninkrijk binnengaan. Ik wil ontvangend begrijpen wat Jezus zegt. Ik wil de zegen ontvangen, die Jezus geeft – Marcus 10:16 HTB:
‘Hij nam de kinderen in zijn armen, legde zijn handen op hun hoofd en zegende hen.’
Echt! Zo’n kind wil ik zijn in 2023. En jij?
Oproep
Deze tekst begon met de introductie van Pietje Bell. Dit voorbeeld gebruikte ik om het verschil tussen ‘de grote mensen’ en kinderen te duiden. Grote mensen zoals de discipelen of andere religieuze mensen; zij die het beter denken te weten dan Jezus. Zij die kaders stellen. Zij die controle uitoefenen. Zij die de baas spelen.
Het voorbeeld van deze jongen werd steeds groter. Pietje Bell is een soort icoon. Zijn naam komt niet in het woordenboek voor, maar is wel onderdeel geworden van de Nederlandse taal. En ik herkende mezelf. Soms voel ik me een Pietje Bell: iemand met een groot rechtvaardigheidsgevoel, die het beste met de ander voor heeft en de boel durft op te schudden, maar waar ‘de grote mensen’ vaak iets van vinden. Ik schrijf dit niet, omdat ik op zoek ben naar begrip of waardering. Het is een constatering, die ik bewust toevoeg.
Waarom? Ik doe dat, omdat ik denk dat we nog meer jongens en meiden als Pietje Bell kunnen gebruiken. Dus dit is een oproep:
Ben jij zo’n Pietje Bell? Iemand die de boel durft op te schudden? Iemand die buiten de geijkte kaders denkt? Iemand die een nieuwe route uitstippelt? En in dit alles begint bij Jezus? In Zijn nabijheid, in Zijn armen, onder Zijn handen en met Zijn zegen?
Ik wil niet alleen zo’n kind zijn; ik wil zijn als Pietje Bell. En jij?
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.
