CDA’er Mona Keijzer kreeg in september 2021 haar ontslag als staatssecretaris nadat ze zich uiterst kritisch uitliet over het coronabeleid en het coronatoegangsbewijs. Na een periode van relatieve rust, is ze sinds januari 2022 terug in de publiciteit om haar strijd tegen verdeeldheid voort te zetten. Onder andere middels de petitie Onverdeeld Open, die inmiddels al meer dan 500.000 handtekeningen heeft opgeleverd. Tegenover Revive.nl vertelt ze: “Het feit dat ik niet naar de nachtmis kon met mijn zoons, vond ik heel verdrietig.”
Hoewel er misschien al honderden petities tegen onderdelen van het coronabeleid het land door gegaan zijn, is dit nu al de meest succesvolle petitie in omvang. Onverdeeld Open, gedragen door een groep uit ‘het genuanceerde midden’ lijkt het juiste momentum te hebben.
Onder anderen de voormalige Tweede Kamerleden Joël Voordewind (ChristenUnie), Michel Rog (CDA) en Marianne Thieme (Partij voor de Dieren) hebben het ondertekend. Ook duurzaamheidshoogleraar Jan Rotmans, cabaretier Guido Weijers en filmmaker Dick Maas scharen zich achter Onverdeeld Open, evenals mensen uit de evenementensector. “Het is tijd om het leven weer op te pakken”, zegt bijvoorbeeld Ritty van Straalen van festivalorganisator ID&T Groep.
Terugblik
Keijzer blikt met revive.nl terug op de periode na september 2021, toen ze ontslagen werd uit het kabinet. Ze vertelt. “Nadat ik die verklaring naar buiten heb gebracht, heb ik zó ongelofelijk veel reacties gehad. Ik had niet het vermogen om op al die reacties te kunnen antwoorden.
Ik heb daarna besloten om af te kicken van de politiek en anderen de beurt te geven om deze handschoen op te pakken. Totdat het december was en we weer in een lockdown zaten, met een debat dat liep over 2G. Mijn kinderen zaten weer thuis, konden niet naar school, horeca of naar de sport. Toen was voor mij de maat vol.
Ik besloot er weer in te duiken. De polarisatie neemt alleen maar toe, er zijn enorm veel ruzies in families, verenigingen en kerkbesturen. Terwijl het zeer duidelijk is dat gevaccineerde mensen het virus nog steeds kunnen krijgen en kunnen doorgeven. We moeten gaan normaliseren.”
Wat zijn de heftigste voorbeelden die u voorbij hebt zien komen?
“Op persoonlijk vlak ken ik zeker families die hierdoor verscheurd zijn. Maar ik schrok ook van cijfers van het trimbos instituut, waaruit bleek dat de meeste HBO- en universiteit-studenten depressief is en regelmatig denkt aan zelfdoding.
Wat te denken van de schulden in de evenementenbranche, de detailhandel en de horeca? Het is te hopen dat het bij het kabinet gaat doordringen dat we, vooral met de omicronvariant, een ander beleid moeten gaan voeren.”
Vanuit het kabinet zeggen ze bang te zijn dat versoepelingen verkeerd uitpakken, zodat ze alles moeten terugdraaien. Hoe reageert u hierop?
“Dat is niet gebaseerd op de feiten die er nu liggen. Als je kijkt naar het onderzoek van de TU-delft, waarbij is gekeken naar de effectiviteit van 1G, 2G en 3G, blijkt dat de effectivtiteit van het coronatoegangsbewijs zeer beperkt is. En dit onderzoek is gebaseerd op de deltavariant. Bij de omicronvariant is het nog veel sterker.
Als mensen zeggen: het coronatoegangsbewijs is een instrument tegen besmettingen, dan denk ik: ‘Ja, binnen de werkelijkheid van jullie achterhaalde modellen.’ Daarnaast is er ook amper rekening gehouden met het feit dat mensen met elkaar thuis gaan zitten als ze op plekken niet worden toegelaten.”
In hoeverre speelt naastenliefde een rol in uw initiatief?
“Vooropgesteld is het heel verstandig om jezelf te laten testen als je naar een kwetsbaar iemand op visite gaat. Dat is heel goed en een vorm van naastenliefde. Maar het coronatoegangsbewijs streeft haar doel verbij.
Het beperkt de transmissie niet tot nauwelijks, omdat je met je groene vinkje in een restaurant zit met mensen die elkaar gewoon kunnen besmetten. Als je dan beseft dat dit een inperking is van grondrechten, waar honderden jaren voor is gevochten en gedomonstreerd, gaat dit veel te ver. Je moet zuinig zijn om grondrechten. Als je die schendt, moet je goed weten wat het doel en de effectiviteit is. En: is het het je waard?”
U bent zelf katholiek. Veel kerken zijn (deels) dicht gegaan, met als bijeffect dat de ontkerkelijking met tien jaar is versneld in Nederland. Hoe kijkt u hier naar?
“Dat had je van tevoren kunnen realiseren. Als de lampen uitgaan, dan heeft dat effect. Gelukkig zijn er veel kerken, in vaak beperkte mate, wel doorgegaan. Dat vind ik verstandig, want juist in tijden van crisis heb je de steun van het geloof nodig. De kerk waar ik heen ga, is een gigantisch achttiende-eeuws gebouw waar je veilig kunt vertoeven. Het is zonde voor de kerk dat het echter tot ontkerkelijking heeft geleid.
Gelukkig hebben veel kerken extra ingezet op pastoraat. Dat is belangrijk. Vooral omdat veel oudere kerkgangers alleen wonen.
Ik vind het heel verdrietig dat wij niet met onze vijf jongens naar de kerstnachtmis konden gaan. Toch vind ik wel dat we nu in een andere fase zitten, ook wat betreft kerkgang. Vooral gezonde jonge mensen lopen nauwelijks kans om in het ziekenhuis terecht gekomen. Ik ben zelf 53, de kans dat ik overreden word is groter dan dat dat ik overlijd aan covid-19. En natuurlijk kun je pech hebben. Maar het leven is een risico.”
Hoe heeft het geloof u geholpen in de afgelopen twee jaar?
“Het geloof in God geeft veel steun! Ik voel me elke dag gedragen.”
Klik hier voor meer informatie over het initiatief Onverdeeld Open.