Karina Prins prijst God te midden van haar chemo-behandelingen: “De artsen kunnen mijn vreugde moeilijk verklaren”

Karina Prins groeide op in Amsterdam in een katholiek gezin en kreeg na haar huwelijk met een islamitische man een heftige vorm van kanker. Dit werd zo heftig, dat ze uitriep naar God. “Ik kreeg toen een christelijke vriend die me meenam naar de kerk. Daar heb ik Jezus leren kennen.” Hoewel Karina nog altijd worstelt met haar ziekte, is haar perceptie op het leven compleet anders.

Karina vertelt wat er in haar leven is gebeurd. “Ik ben in Amsterdam opgegroeid in de wijk Geuzenveld. Ik ging met mijn moeder naar de katholieke kerk. Toen we naar Dordrecht verhuisden, zijn we met het geloof gestopt. Mijn leven verliep soepel, met school en werk.”

Ze kwam op straat een islamtische man tegen waar ze in 2004 helemaal verliefd op werd. Samen besloten ze in België te wonen, waar haar leven werd voortgezet. “Hij was een moslim, maar toen ik zo verliefd was, vond ik dat niet zo erg. Je denkt van binnen: ‘Dat verandert nog wel’.”

“Maar naarmate de tijd vorderde wilde ik kinderen, maar ik wilde niet dat ze opgroeien als moslim. Hij werd ook steeds fanatieker erin. Hij ging in jurken lopen en veel om met andere moslims. Uiteindelijk is onze relatie stuk gegaan en gingen we scheiden. Toen ben ik weer bij mijn familie in Nederland gaan wonen.”

Borstkanker
Na haar huwelijk heeft Karina wel vriendjes gehad, maar het was niet zo serieus. Toch waren die wisselende contacten voor haar gemoedstoestand niet zo goed. In 2017 gebeurde er vervolgens iets heftigs. “Er werd uitgezaaide borstkanker bij mij geconstateerd. Ze konden het niet verwijderen. Mijn hele leven stond toen stil. Ik onderging chemo’s en behandelingen, maar ze konden het niet weghalen. Gelukkig was de tumor wel geslonken.”

Vanuit wanhoop riep Karina naar God, vertelt ze. Ze vroeg Hem: ‘Wilt u mij een christelijke man geven?’ Dit gebed was ze vervolgens bijna vergeten. In september 2017 sprak ze iemand op een datingsite waar ze een goede klik mee had. “Hij bleek christelijk te zijn. Ik zei: ‘Oké, leuk, goed.’ Maar ik besefte niet meer dat ik dat gebed had gebeden. Op onze tweede date gaf hij mij een Bijbel, dat vond ik heel speciaal.”

Kerk
Ze ging mee naar de kerk, Revolutionize the Nations in Amsterdam, waar zijn neef Shamil Gesser voorganger is. “Ik was op een conferentie. Mensen waren aan het dansen en schreeuwen en ik wist niet wat me overkwam. Tegelijkertijd voelde ik een verlichting over me heengaan. Ik voelde me warm en koud tegelijk. Mijn vriend zei: ‘Dat is de Heilige Geest.’ Ook bad iemand voor mijn ziekte en boem, ik lag op de grond.”

“Vanaf die week ben ik elke zondag vanuit Dordrecht, mijn woonplaats, naar Amsterdam gegaan om naar de dienst te gaan. In 2018 ben ik uiteindelijk ook gedoopt.” De relatie hield desondanks geen stand, waardoor ze in haar eigen buurt een kerk opzocht.

“Ik ben sindsdien single gebleven om mij echt toe te wijden aan God. Ik wilde niet afgeleid worden. De behandelingen gingen door en ik heb me op veel momenten heel zwak  en oververmoeid gevoeld.”

Vorig jaar, in 2020 kreeg Karina een zware epileptische aanval erbij waardoor ze op haar bed alleen nog maar ‘Heere, Heere, Heere,’ kon uitroepen. Ze brabbelde verder als een twee-jarige. Dringend werd ze naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gebracht.

MRI-scan
Er werd een MRI-scan uitgevoerd en toen bleek dat de kanker van haar borst ook naar haar hoofd was uitgezaaid. Ze kreeg in 2020 bestralingen. “Het was een moeilijke tijd, maar mijn geloof werd alleen maar versterkt. Ik wist dat ik niet alleen ben. Steeds ging Jesaja 41:10 door me heen. ‘Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u,
ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt.’

“Terwijl ik behandeld werd, moest ik vaak lachen. Toen zei de arts: ‘Dit zien we niet vaak, dat mensen lachen.’ Mijn moeder zei zelfs: ‘Je straalt’. Ik zei: ‘Je weet waar het door komt, hè.’ Gelukkig is de tumor geslonken. Juist in de maanden dat ik me zo zwak voelde, was God zo dichtbij. Natuurlijk waren er momenten dat ik zelfmedelijden kreeg, maar ik herpakte me weer.”

“Ik ben van een slachtoffer een overwinnaar geworden. God is mijn houvast, Hij heeft me zo ver gebracht. Zonder Jezus had mijn leven er heel anders uitgezien!”